Het was lang wachten, maar na vier dagen ploeteren nadert het einde van de week weer! En wat is nu een fijnere manier om je vrijdag te beginnen dan met het wegschuiven van je schoolboeken, een kopje thee te zetten, en klaar te gaan zitten voor wat goed leesvoer, geschreven door je lieve mede-Aliassers? Deze week schrijft Rosa een kunstig stuk proza over hoe het gaat in haar wereld: goed – of toch niet?
Mijn Wereld
Geen onderwijs, nee kinderen moeten aan het werk
Kleine jongetjes zijn erg geliefd in de kerk
Vliegen is funest, maar wel weer goedkoop
Men riskeert z’n leven, op zoek naar nieuwe hoop
Ergens in het oosten was ik nu allang getrouwd
En dan boeit het geen fuck van wie je echt houdt
Maar het gaat goed
Met mij gaat het goed
Hee, hoe is het? Nee, met mij alles goed
Ik leef in een wereld waarin je kiest voor de wereld die je ziet
Maar met mijn wereld gaat het goed
Ik heb moeite met een vak en ik flip
Maar het gaat goed
En ik huil om het verlies van een familielid maar goed
Het gaat goed, het gaat goed
Het duizelt alleen, maar het gaat goed
En ik ben niet vaak alleen
Maar ik twijfel alleen,
Over wat er nou echt toe doet
Maar met mij gaat goed
Het gaat zo goed
Maar ik weet niet of dat er iets toe doet
Als het bloedt
Het kloppende hart van de wereld, het bloedt
En het huilt met rode tranen
Zet een lach op naar haar rijke onderdanen
zoals ik en we lachen maar terug want met ons gaat het
Goed
Rosa van den Bos