Zo, dat was weer een dagje thuis studeren. De zon schijnt en je focus begint te vervagen… Zet die virtuele docent op pauze, schuif je boeken opzij; want het is weer tijd voor wat goed leesvoer, geschreven door je mede-Aliassers. Deze week schrijft Mick over complotdenkers. Ze worden weggezet als dom en gek, maar is dat niet te kort door de bocht?

Complotdenkers proberen het tenminste nog. Ze zien een wereld die niet werkt zoals ze zou moeten werken. Als kind leer je dat dieren bescherming verdienen, dat je alles netjes in de prullenbak moet gooien. Dat je hard moet werken om ergens te komen. Dat zijn nog de grote zaken. Al in de puberteit ontdekken we dat de kleine dingen geen universele waarheden zijn maar gewoon wat we zonder woorden afgesproken hebben omdat we het fijn vinden dat iedereen ze naleeft. Met twee woorden spreken, niet met volle mond praten. Luisteren naar je ouders, je leraren, de politie. Eén voor één kom je erachter dat elk autoriteitsfiguur ook maar een mens is. Dat lang niet iedereen bovendien naar ze luistert. Toch houd je de meeste dingen vol, zoals de meeste mensen. Anders is er geen beschaving meer.
Toch knaagt er iets. Het is net of al die afspraken onder elkaar niet meer werken. Niet iedereen krijgt loon naar werken, letterlijk en figuurlijk, negatief en positief. Er klopt iets niet. Wie zich er niet bij neer kan leggen gaat op zoek naar antwoorden. Zo komen we dus bij de complotdenker. Deze mensen zijn niet dom of naief. Sterker nog, hun houding is prijzenswaardig. Dat ze meestal bij verkeerde conclusies komen is niet hun schuld. Net zoals ongelijkheid, klimaatproblemen, zelfs kleinschaligere zaken zoals huiselijk geweld, allemaal verklaard kunnen worden als een uitkomst van een systeem dat niet functioneert.
Als de mensen die voor henzelf proberen te verklaren wat er niet deugt in de wereld bij wereldvreemde waarheden terechtkomen, wie is er dan vreemd?
Mick Arnoldus

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop