Hoewel je misschien niet echt verschil merkt met de afgelopen vijf dagen, is het toch echt weekend; tijd voor wat vers leesvoer dus, geschreven door je mede-Aliassers. Zet je virtuele docent op pauze, maak een kopje thee en ga er eens goed voor zitten. Deze week schrijft Rosa Dalhuisen een mooi stuk poëzie dat je wat moed inpraat om deze rare tijd door te komen.
Het is niet meer te missen
Het heeft de wereld in zijn greep
Het leven ligt nu vol hindernissen
Er is nu even echt geen escape
Het coronavirus is nu voor iedereen een probleem
De regering, de zorg, de horeca en nu ook het schoolsysteem
Zijn allemaal in paniek dankzij dit fenomeen
Het is echter van groot belang dat we ons leven niet laten verzieken
Lees lekker een boek, slaap uit, neem tijd voor jezelf of ga Netflix kieken
Maak deze quarantaine voor jezelf even een fijne tijd
Want dat deze ziekte er is, is nu eenmaal een feit
Het enige wat wij als mensen kunnen doen
Is elkaar nu steunen met enig fatsoen
Zodat wij hopelijk weer normaal kunnen leven tegen het einde van het seizoen
Waarschijnlijk denk je nu, waarom moet dit weer over die ziekte gaan
Want de hoeveelheid informatie die hier nu al over te vinden is, is net een orkaan
Echter is dit juist waar kunst over gaat
Het wordt gecreëerd als weerspiegeling van de realiteit, goed of kwaad
Bovendien is dit eigenlijk een oproep
Om proberen door te leven in deze troep
Houd het leven leuk voor zover dit kan
Hoe het later loopt, dat zien we dan
Voor nu, hou je rustig aan het rampenplan
Roze groet en een knuffel met een afstand van 1,5 meter
Langzaam maar zeker wordt vast ook dit wel weer beter
Hoe dit verder loopt is even afwachten
Voor nu kunnen we alleen naar het einde smachten
En de verspreiding van het virus ontkrachten
Rosa Dalhuisen