Hey hoy lieve Aliassers,

Heb je je Teams al afgesloten? Lekker wat thee gepakt, met een pannenkoekje met chocola erbij zoals op de foto? Hoe je ook voor je laptop zit (of telefoon natuurlijk), je zit vast helemaal klaar voor het artikel van deze week. Deze week deelt Madelief met jullie Een ode aan teleurstellingen en neuspiercings. Veel leesplezier!

“Soms, om gelukkig te zijn, moet je je ouders een beetje teleurstellen.”

Aanstaande zondag 9 mei is het Moederdag. Ik bedacht mij voor dit stuk eigenlijk meteen dat ik daar vooral niet over wilde schrijven. Zelf heb ik soms een ietwat hobbelige relatie met mijn moeder en ik weet zeker dat ik niet de enige ben die om deze, of om een andere reden een beetje strugglet met deze dag. Daarom wil ik even filosoferen over familierelaties, verwachtingen en voornamelijk dit stukje wijden aan geknutselde families: de mensen die je zelf tot familie hebt gemaakt, ondanks de gekke connecties die je misschien met elkaar hebt.


Ik las een aantal jaar geleden een Tumblr-blog (zeer goede bron, ik weet het) en kwam toen het volgende tegen: “Soms, om gelukkig te zijn, moet je je ouders een beetje teleurstellen.” Lees dit alsjeblieft niet als een aanmoediging hele gekke of gevaarlijke dingen te gaan doen, ik wil geen verantwoordelijkheid moeten nemen voor rare tatoeages. Ik weet nog wel heel goed dat dit zinnetje me echt tot denken had gezet. Ik denk hier zelfs nog steeds met regelmaat aan. Het klopt ook als een bus: Je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen geluk en soms gaat dan ‘ten koste’ van de verwachtingen van ouders of familie.

Die openbaring gaf mij bijvoorbeeld de moed om eindelijk mijn neus te laten piercen, iets wat ik al jaren wilde doen maar nooit durfde. Het klinkt redelijk klein, maar voor mij was het wel een begin om beslissingen te gaan nemen die alléén voor mijn eigen geluk waren en om niet meer over me heen te laten lopen omdat ik doodsbenauwd was voor confrontatie of ruzie. Was die ‘rebellie’ doodeng? Ja. Heeft het tot wat botsingen geleid binnen mijn familie? Ook ja. Was het het waard? Absoluut.
Conclusie: familie is soms gewoon heel ingewikkeld. Voor mij is ‘geknutselde’ familie daarom ook heel belangrijk; je bent niet geboren tussen die mensen, je hebt ze met je hart gekozen en dat maakt het bijzonder. Klinkt lekker cheesy, maar het is wel zo. Om nog even in de cliché te blijven hangen, lieve lezers, ik hoop dat mijn filosofiemomentje jullie misschien inspireert of ook de moed geeft dingen te doen die echt voor jouw geluk tellen, want daar gaat het uiteindelijk om. En met die warme woorden doe ik weer de kurk op mijn zweverige, sentimentele gedachtegangen en ga ik bedenken met welke beslissing ik de familiewhatsappgroep weer kan opstoken.


Madelief Herforth

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop