Hey hoi lieve Aliassers,
Wat leuk dat jullie deze week weer zijn komen kijken bij de Alalos Online! Heb je je Teams al afgesloten? Staat je thee al lekker naast je staan? Zo ja, lees dan snel verder. Deze week kijkt Robin terug op één jaar corona. Lees snel wat ze jullie te vertellen heeft, in haar Wat maakt corona? Denkbeeldige schaarste en leuke karweitjes.Veel leesplezier!
Soms lach ik om corona, niet spottend, maar zo’n gek lachje, zo van wat de fuck?
Can you believe it? Het is alweer een jaar geleden dat corona op ons pad kwam, en men het beeld van een post-apocalyptische wereld zoals die uit I Am Legend voor ogen had, waardoor het hamsteren van wc-papier begon. Imagine…
Vreemd was het wel, om daar maar mee te beginnen, want wie had er in zijn leven nou ooit een lockdown gehad? Enkelen. De lockdown-angst aan het begin van corona kan ik mij nog maar vaag herinneren, want er is gewoon zoveel gebeurd in de tussentijd. Ik kan mij haast niet meer het frisse gevoel van ‘naar de supermarkt gaan omdat dat het enige is waar je heen mag’ herinneren. Tegenwoordig is dit de dagelijkse sleur van mijn leven. We hebben ons zo aan moeten passen door corona, dat ik met volle overtuiging kan zeggen dat als dit over is, mijn leven nooit precies terug zal gaan naar hoe het was. Eerst dacht ik hier niet zo over na; toen dacht ik dat deze gebeurtenis net zo plots weer weg zou gaan als hij kwam, maar nu kan ik mij geen toekomst meer voorstellen waarin mijn leven niet beïnvloed wordt door corona.
Anyhow, terug naar het hamsteren. Ga ik hier eerlijk toegeven dat ook ik -mijn familie- dat wíj ook hebben gehamsterd? Oké dan. Het is waar. Ook wij kochten net dat extra pak toiletpapier, wat meer melk en brood, kattenbrokken en pindakaas. Was dit omdat we echt bang waren of was dit omdat wij de mensen om ons heen maar imiteerden? Dat weet ik al niet meer. Wat ik wel weet is dat ik het idioot vond toen ik het op het nieuws hoorde. Ik was tegelijkertijd een beetje teleurgesteld in de mensen die alles opkochten en tegelijkertijd kon ik er ook wel om lachen. En door corona heen heb ik deze mentaliteit wel een beetje aangehouden. Soms erger ik mij kapot aan mensen die zich niet aan de regels houden, terwijl dat overal overduidelijk staat aangegeven. Soms lach ik om corona, niet spottend, maar zo’n gek lachje, zo van wat de fuck? Hoe gebeurt dit nog steeds, hoe moet ik doorgaan? Vertel het me gewoon, alsjeblieft. Corona geeft mij zo’n tweestrijdig gevoel. Alles in mijn leven kan ik nu dubbelzien. Ik weet niet meer goed wie ik ben, terwijl ik op hetzelfde moment meer dan ooit weet wie ik wil zijn. Ik mis zoveel spontane dingen die ik dagelijks deed, terwijl ik op hetzelfde moment eindelijk een beetje ritme in mijn dag heb, mijzelf wat houvast forceer. Ik zie klusjes niet altijd meer als een last, maar de fietstocht naar de grofvuilstort is nu bijna een uitje geworden. Zo zie je maar dat mijn toekomst best wel eens baat zou kunnen hebben bij de kleine omschakelingen door corona.
Wat ik met dit artikel wil zeggen? Dat corona ons leven behoorlijk op de kop heeft gezet, aangepast, veranderd, en verpest heeft en dat het oké is om dit toe te geven.
Robin Benjamins