Hey hoi lieve Aliasser, wat leuk dat je deze week weer de Alalos Online leest! De colleges van de eerste week van het blok zitten er alweer op. Valt het je bij online colleges wel eens op dat iedereen er op zijn of haar eigen manier bij zit? Of dat iedereen zijn of haar eigen reactie heeft op sneeuw? In het artikel van deze week, legt Gwen uit hoe bijzonder dat eigenlijk is. Ze vertelt over De Schoonheid van verschil. Veel leesplezier!

“Dat is wat mensen mensen maakt, iedereen is uniek. Weten jullie eigenlijk wel hoe bijzonder dat is?”

Soms vind ik mensen maar fascinerend. Altijd hebben we wel iets om over te klagen, maar ook altijd hebben we wel iets om te lachen. Ook al is het maar één of andere meme die we zagen op insta of een schattige kat op YouTube, iedereen lacht wel om iets anders. Dat is wat mensen mensen maakt. Iedereen is uniek. Weten jullie eigenlijk wel hoe bijzonder dat is?

Natuurlijk is elk dier uniek. Ikzelf weet daar alles van: Mijn hond Jerry was echt niet zoals elke andere Golden Retriever die ik voorbij zag komen op Instagram. Hij keek op de klok als het etenstijd was (deed dat ook precies om 19:00 en niet later of eerder, zomertijd of niet), kon laconiek bovenop me neerploffen als ik met hem speelde en opende zijn eigen cadeautjes, netjes met zijn eigen pootjes. Hij had gewoontes. Hij was uniek. En zo zal mijn volgende hond ook weer zijn eigen gewoontes en unieke dingetjes hebben. Zo is het nou eenmaal. Zo blijven ze ook bij je. Je koestert de herinneringen die je aan je dieren hebt, want met ieder dier beleef je wel wat anders.

Maar goed, ik dwaal af. Ja, dat klopt, elk dier is uniek. Golden Retrievers herken je aan hun gouden vacht, maar kan je aan een foto zien wat hun karakter is? Hooguit aan hun blik. Daarom zijn mensen het meest uniek van allemaal. Want kijk maar eens naar buiten. Je buurman kleedt zich anders dan je medestudent, en je docent heeft weer een andere uitstraling dan je crush die je afleidt in de les. Ieder mens is anders. Hun karakter herken je niet alleen aan hun doen en laten, maar ook aan hoe ze zich kleden. Je ziet gewoontes in het uiterlijk van mensen, ideeën, meningen en dagelijkse routines. Kam je je haar, of doe je dat niet? Wil je je haar steilen of toch weer verven in Alias-roze? (Tijd voor een felle lok #ff3399!) 

Dat is wat ik ook zo leuk vind aan mijn werk. Als supermarktmedewerker en schoonmaker van de karretjes zie je namelijk elke dienst vele mensen voorbij komen. Jong en oud, nieuwsgierig of knorrig, verlegen of juist vol verhalen die ze met iedereen moeten delen. Iedereen is anders. Dat zie je ook aan hun mooie lok blauw haar, of juist aan hun chique paardenstaart. Aan hun warme winterjas, of hun T-shirt ook al vriest het (HOE!), of juist aan hun werkkleding omdat ze net uit werk komen. Het zijn allemaal mensen die voorbij komen lopen. Je neemt hun karretje over, wenst hun een fijne dag, krijgt vaak een leuke reactie terug, en leert ze meestal niet beter kennen dan dat. Iedereen gaat verder met hun eigen leven. Zij uit de winkel en jij binnen, terwijl je de volgende onbekende alweer een nieuw karretje aanreikt. Nou ja, onbekende? Sommige klanten zie je elke dag. Ze herkennen je en vragen je waar je bril is gebleven, als je die een keer thuis bent vergeten. “Niet zo slim, he?”

“Nee, meneer, dat is het niet.” Je lacht elkaar toe en gaat verder met je eigen dag. Denkt er nog eens aan terug, bijvoorbeeld tijdens het schrijven voor de Alalos Online, diezelfde avond nog.

Dit soort kleine dingen kom ik als supermarktmedewerker vaak tegen. Dat is wat mijn werk zo leuk maakt. Je komt honderden mensen tegen, en onthoudt van elke klant een beetje. Je praat met ze, of ziet ze alleen maar, en hoe kort je elkaar ook ziet, je leert elkaar toch een beetje kennen, hetzij in de sfeer van een winkel, hetzij in de sfeer van mondkapjes. Die laatste is misschien nog wel leuk om even uit te leggen. Nu ze al een tijdje verplicht zijn, zie je steeds meer verschillende patronen voorbij komen. De ene klant draagt een mooi bloemenpatroontje, de ander eentje van Rumag waarop staat “Omdat.het.moet”. Weer een ander draagt een half anonymous-masker, en hey, daar is weer die klant met een getekende hondensnoet. Allemaal anders. Allemaal uniek. Allemaal verschillende mondkapjes, met allemaal verschillende kledingstijlen, manieren van praten, of manieren van groeten. Iedereen is anders en als supermarktmedewerker zie je dat elke dag. Dat betekent niet dat ik tijdens mijn werk iedereen zit aan te staren en te bestuderen ofzo. Nee, de Sherlock Holmes van de karretjes ben ik zeker niet. Maar toch. Terwijl je je haast om de volgende klant zijn of haar karretje te geven, vallen je wat dingen op. Of zij merken jou op, zoals een klein meisje laatst. “Kijk eens, mevrouw, wat een mooie knikkers ik heb!” “Oh, wat mooi!” Waarna ze vrolijk de deur uit huppelde. Haar verlegen broertje bleef bij hun moeder en verstopte zich achter zijn net gekregen buis Pringles. Zie je? Groot of klein, iedereen is anders!

Dat is wat ik met dit artikel mee wil geven. Iedereen is anders, iedereen is uniek en dat is mooi. Iedereen uit zich anders, iedereen ziet er anders uit en dat is net zo mooi. We hebben allemaal onze eigen interesses en stijlen. Als je stil staat bij de kleine details, zie je dat elke dag. Maakt je dat niet blij? 

Durf daarom om jezelf te zijn. Van jou is er namelijk maar één en ook jij hebt je eigen combinatie van mooie eigenschappen. Misschien ben je vroeger wel gepest en heb je daardoor geleerd dat anders zijn fout is. Niks is minder waar. Accepteer jezelf, met verschillen met anderen en alles erbij en wees trots op jezelf. Want jij bent jij. Er is niemand anders zoals jij. En als er één ding mooi is, beste lezer, dan is het wel om plezier te hebben om je eigen, unieke zelf te zijn. Zodra jij dat ziet, zullen steeds meer andere mensen dat ook zien. Geef deze valentijnsdag dus eens jezelf wat chocolaatjes. Als je geen valentijn hebt, wees je eigen valentijn. Houd van jezelf. Jij mag er ook zijn.

Gwen Hattem

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop