Lieve Aliassers,

Na hard zwoegen zou het op 20 december eindelijk zover zijn. Als vervolg op een figuurlijke sprint van zo’n drieënhalve maand was het na lang wachten tijd voor een welverdiende pauze van drie hele weken; de kerstvakantie! Al bleek dat toch heel snel niet het geval te zijn, want het na-inschrijfmoment voor de reis naar Kopenhagen (zin in!) zou op zaterdag openen, dus schoof de start van de vakantie weer een dagje op. Geen probleem! Ik zou die zaterdagavond heerlijk neer kunnen ploffen en Alias uit mijn hoofd kunnen zetten. Het moment naderde… ik kwam thuis van werk, zette een aflevering Real Housewives of Amsterdam aan, en… oh nee. Een bedenkseltje hier, een agendapuntje daar – het hield maar niet op in mijn brein.

De werkelijkheid heeft me geleerd dat een Aliasloze vakantie niet zo realistisch is als van tevoren gedacht. En het helpt dan ook niet mee als je voorzitter tevens naast je zit bij het kerstdiner met de familie! Oké, dan maar de koers bijsturen en focussen op het beperken van Alias tijdens die kortste dagen van het jaar. Helaas, ook makkelijker gezegd dan gedaan. Na eigenlijk al meer dan een half jaar meer met deze studiestichting bezig zijn dan goed voor een mens is, valt cold turkey afkicken (ha! leuk hè) toch vies tegen. Langzaam maar zeker besefte ik dat het helemaal niet erg is om soms nog met de leukste roze stichting in het hoofd te zitten, maar dat ik het gewoon op een lager pitje moet zetten. Op het moment van schrijven, vrijdag 10 januari, kan ik zeggen dat dat eindelijk een beetje gelukt is! Toch pijnlijk dat ik over drie dagen alweer hokdag heb – aan time management valt duidelijk nog te sleutelen.

Ik durf eerlijk toe te geven dat ik soms best een haat-liefdeverhouding met Alias heb. Haat omdat ik soms nergens anders meer aan kan denken, en een drukke periode als bestuurslid voelt als een allesverzwelgend kwaad wat mijn absolute ondergang betekent. Liefde anderzijds, omdat het soms ook écht gezellig kan zijn! Nee, dat mag ik nog wel iets meer uitdiepen. Alias kan naast een enorme kostenpost wat hersencellen betreft, ook een grote aanvulling zijn op mijn geluk. Een plek van warmte, creativiteit, inspiratie, en vooral heel veel roze gezelligheid.

En na al die gedachten van zelfmedelijden, verijdelde goede voornemens omtrent bestuur-en-privébalans reeds in week één van het nieuwe jaar en verfrommelde bezweringen richting die soms behoorlijk felroze stichting, blijkt het eigenlijk toch wel heel leuk te zijn om een Aliasbestuurder te zijn. Zelfs als daar soms een klein beetje mentale rust voor op moet worden geofferd! De gedachte aan een verse roze koek na de beklimming van die vele trappen kan me dan door een hoop troebele gedachten heen slepen.

Liefs,

Kick Grunstra
Commissaris Extern

Categories:

Tags:

No responses yet

Geef een reactie

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop