Lieve Aliassers,
Ergens vorige week zat ik s’avonds met mijn vader op de bank. Ik ging naar bed en vertelde hem ‘slaap lekker’. Het was toen dat hij mij liefkozend ‘stuudje’ noemde. Waarop ik lachend antwoordde: ‘nou niet echt meer hoor pap’.
Vanaf kinds af aan ben ik altijd erg gericht geweest op academische prestaties. Ik was altijd het favorietje van de leraar, van de basisschool tot op de middelbare school. Al mijn opdrachten waren altijd op tijd ingeleverd, en ik was niet tevreden met heel veel minder dan een 8.
Sinds het schooljaar is begonnen merk ik toch dat ik als academisch wapen een beetje achteruit ben gegaan. Ik denk dat ik voor ons alle zessen van bestuur 38 spreek als ik zeg dat de eerste maand besturen wel een beetje inkomen was. Ineens krijgen we allemaal leuke maar ook tijdvergende taakjes voor onze kiezen. Een van deze taken de afgelopen maand was het helpen en aanwezig zijn bij het afscheid van professor Berteke Waaldijk.
Soms zou ik willen dat ik een timeturner had net zoals Hermione van Harry Potter. Hermione deed in haar derde jaar allemaal verschillende vakken, waarvan sommigen zelfs op hetzelfde moment plaatsvonden. Toch was ze bij elk college aanwezig. Toen Harry en Ron haar vroegen hoe ze dit voor elkaar kreeg, haalde ze een klein apparaat uit haar zak: de timeturner. Ze volgde dan een college, draaide de tijd terug en volgde haar andere college die op datzelfde tijdstip plaatsvond. Zo kon ze bij beide aanwezig zijn.
Als ik zo’n apparaat had gehad dan had ik bijvoorbeeld 30 september zowel bij het afscheidscollege van professor Berteke Waaldijk als bij mijn hoorcollege kunnen zijn geweest.
Ik heb toen gekozen voor het afscheidscollege, geheel in lijn met mijn bestuurstaken. En geheel tegen mijn academische aard in.
En hierom, papa, ben ik geen ‘stuudje’ meer.
Tessa de Jong
Commissaris Intern
No responses yet