De magie van Utrecht

Als het 35e bestuur van Alias zijn wij gedurende het jaar druk druk druk om alles achter de schermen te regelen voor onze mooie studiestichting. We laten ons gezicht zo vaak mogelijk zien bij borrels, activiteiten en hokdagen, maar willen jullie daarnaast graag up to date houden van al onze bezigheden met onze wekelijkse bestuursblog. In deze bestuursblog vertelt Madelief over haar leven als student op kamers.

Dag lieve allemaal!

Er is sinds mijn laatste bestuursblog weer een heleboel gebeurd! Zo gingen we op Kleumweekend, waar ik enorme pech had en flinke griep kreeg. Na het Kleumweekend heb ik nog drie dagen in bed gelegen om uit te zieken. Gelukkig gaat het nu gewoon weer prima en ben ik weer lekker bezig met mijn bestuurstaken en studeren.

Door de coronamaatregelen ben ik ook meer thuis. Mijn colleges zijn allemaal online en helaas mogen we ook niet meer naar het Aliashok. Ieder nadeel heb z’n voordeel, daarentegen: vorige week ging ik een heerlijk lang weekend naar een van mijn ouders. Op maandag zou ik college hebben, maar gezien dat toch online was bleef ik nog een dagje langer plakken.

Ik woon sinds april op kamers in Utrecht en ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik had bij mijn tweede hospiteeravond al een kamer (en dat was dus binnen een maand). Als ik mensen hoor over hoe lang het duurt een kamer te vinden, voel ik me zelfs bijna schuldig dat ik zo snel uit huis kon. Maar he, de huizensituatie in Utrecht is gewoon één en al ellende, dat is geen geheim.

Op kamers wonen gaf mij enorm veel vrijheid. Een paar maanden terug liep ik aan het begin van de avond vanuit huis naar de bioscoop om met een studiegenoot naar de film te gaan. Het schemerde al, de terrasjes zaten vol mensen en overal brandden knusse lichtjes. Op dat moment dacht ik echt: dít is wat ik wilde toen ik op kamers ging: makkelijk naar vrienden toe kunnen, de gezelligheid, heerlijk!

Naast de mooie stad gaf op kamers gaan me ook de vrijheid alles op mijn kamer te doen wat ik maar wil. Ik las een week geleden de volgende quote: ‘Cottagecore is just a fancy word for being a hobbit.’ Nog nooit voelde ik me zo gezien. Op de veertien vierkante meter waar ik woon ben ik langzamerhand elke centimeter aan het bedekken met planten en kaarsen. Ik heb een grote mand vol truien en dekentjes en een apart mandje voor mijn breiwerk en magazine vol breipatronen. De plank waar ik mijn voorraden (kruiden)thee bewaar begint overvol te raken en toch blijf ik nieuwe thee kopen (lekker slim weer). Aan mijn plafond hangt een lang touw waaraan ik bloemen en kruiden droog. Al met al, ik leef tegenwoordig als een hobbit en dat vind ik een prima bestaan. 😊

Deze hobbit sluit bij deze haar bestuursblog af!

Tot snel allemaal!

Roze liefs,

Madelief