Het 34e Aliasbestuur is in deze tijden iets minder zichtbaar dan normaal. Ons geliefde hok is dicht en fysieke borrels zijn tijdelijk niet mogelijk. Toch proberen we tijdens (online) activiteiten ons gezicht te laten zien en in contact te blijven met jullie allemaal. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Ook Joshua kijkt in de laatste blog terug op zijn bijzondere bestuursjaar.
Als er één vraag is, die mijn bestuursgenoten en ik vaak hebben gekregen dit collegejaar, dan is het
wel: ‘Hoe is dat nou, een bestuursjaar doen in corona-tijd?’ Ook andere varianten, zoals ‘Baal je er
niet van dat je nu een bestuursjaar doet?’ en ‘Is het niet moeilijk om nu een bestuursjaar te doen?’,
passeerden vaak de revue. Hoe goed bedoeld deze vragen ook waren, ik moet eigenlijk eerlijk
bekennen dat ik me altijd een beetje eraan ergerde. Ze gaven me het gevoel dat ik iemand was om
medelijden mee te hebben, wat nooit fijn is. Mijn zevende en allerlaatste bestuursblog wil ik graag
gebruiken om te laten zien ‘hoe dat nou was’ om een bestuursjaar te doen ten tijde van een
wereldwijde pandemie en dat er zeker niet alleen maar reden was tot medelijden.
Laat ik beginnen met een grote disclaimer: natuurlijk baal ik er ook van dat ik een bestuurservaring
had, die anders was dan anders. Toen ik me opgaf voor een bestuursjaar bij onze prachtige
studiestichting in februari 2020, was ik me al aan het verheugen op alles wat bij een ‘normaal’
bestuursjaar komt kijken: fysieke activiteiten, feestjes, reizen, constitutieborrels, HOKDAGEN.
Allemaal ontzettend leuke dingen die ons door de neus zijn geboord door the one and only miss’
Rona en dat is jammer. Een tijd lang heb ik het hier moeilijk mee gehad, maar op een gegeven
moment daalde de acceptatie in: de situatie was nu eenmaal zoals deze was en die zou niet zomaar
veranderen. Ik besloot mijn focus te gaan richten op alle gave dingen die ik ondanks alles wél mocht
ervaren dit jaar. En dat waren er veel!
Ten eerste heb ik een heleboel leuke, grappige, leerzame en originele activiteiten mogen meemaken
en/of organiseren. Doordat alle traditionele Alias-activiteiten niet (in oorspronkelijke vorm) door
konden gaan, waren de commissies en wij als bestuur gedwongen om onze hersens eens flink te
laten kraken. Er kon bij vrijwel geen enkele activiteit of reis teruggegrepen worden op een draaiboek,
maar een hele hoop creatief gebrainstorm zorgde voor spiksplinternieuwe activiteiten. Zo hebben we
als bestuur op de Dies Natalis de allereerste AliTas-speurtocht ooit georganiseerd, om de verjaardag
van Alias op een feestelijke manier te vieren. Ook introduceerden we de online Strijd der
Commissies, waarin de commissies het in een heuse online Crazy ‘87 tegen elkaar opnamen en
tegelijkertijd elkaar beter leerden kennen. Verder zagen een heleboel themaborrels onder bestuur 34
voor het eerst het Alias-levenslicht. De commissies hebben met al hun creatieve activiteiten het
uiterste uit de online omgeving gehaald: er is samen geknutseld, gedanst, gebakken, gequizzed,
gemurder mystery’d en nog veel meer! Ook heb ik als onderdeel van de externe
Carrièrenacht-Commissie een online evenement voor meer dan vijfhonderd mensen mogen
organiseren, iets waarvan ik nooit dacht dat ik het zou doen en kunnen.
Ten tweede heb ik tijdens dit jaar een heleboel mensen leren kennen. Ik heb mogen meemaken hoe
een hele lichting eerstejaars het beste probeerde te maken van een studietijd, die compleet anders
begon dan ze zich hadden voorgesteld. Het was een genot om jullie beter te leren kennen en te
helpen jullie weg te vinden in het avontuur dat studeren heet. Sommigen waren er vaker dan
anderen en de één was actiever dan de ander, maar de roze Alias-familie heeft er dit jaar sowieso
veel pareltjes van mensen erbij gekregen! Verder was het heel leuk om medebestuurders van andere
verenigingen en stichtingen te ontmoeten. We zaten allemaal in hetzelfde corona-schuitje en we
konden vaak steun en troost vinden bij elkaar.
Ten derde heb ik dankzij mijn onvergetelijke bestuursjaar een unieke band mogen opbouwen met
mijn vijf bestuursgenoten. Silke zei laatst: ‘Liever een online bestuursjaar met jullie dan een normaal
bestuursjaar met iemand anders’ en ik ben het hier volledig mee eens. Sterker nog, ik kan eerlijk
zeggen dat ik niet zeker weet of ik dit corona-bestuursjaar had doorstaan zónder mijn vijf
bestuursgenoten. Ik ben supertrots op wat we als groep en op individueel gebied hebben neergezet
dit jaar, ondanks alle tegenslagen en hobbels op de weg. Onze ‘sociale vlinder’ Karijn heeft zelfs in
een situatie waarin bedrijven het lastig hadden, het voor elkaar gekregen om allerlei nieuwe
samenwerkingsverbanden te regelen voor de Aliassers. Silke heeft ervoor gezorgd dat Alias in dit
online jaar niet alleen een online presence had, maar dat deze presence ook nog eens mooier was
dan ooit tevoren. Timo stond het hele jaar klaar om vragen in wat voor vorm dan ook te
beantwoorden. Als enige echte ‘mevrouw van de centjes’ verzekerde Briem met werk voor en achter
de schermen dat Alias financieel gezond bleef. Tenslotte bewaarde Joran het overzicht in dit jaar vol
onverwachte wendingen.
Als mensen me nu dus vragen ‘hoe het nou was’ om een online bestuursjaar te doen, kan ik een
duidelijk antwoord geven. Natuurlijk was het niet wat ik ervan had verwacht, maar het was een jaar
vol bijzondere ervaringen en mooie mensen. Een jaar dat alweer langzaam richting het einde
kruipt… Gelukkig is dit Aliasjaar nog niet volledig ten einde en zullen er komende tijd nog een aantal
(fysieke) activiteiten zijn! Zo kun je volgende week een kijkje komen nemen bij de
Theatersport-workshop van de ShowCie en het Levend Monopoly-spel van de AC. Daarnaast gaan we
zowaar een dagje weg met de TripCie aan het eind van deze maand en misschien komt er in de
zomer nog wel een leuke activiteit aan…
Zoals jullie kunnen zien: er zijn nog genoeg mogelijkheden om elkaar binnenkort te zien. Voor mij is
het echter de laatste keer dat ik op deze manier, via een bestuursblog, met jullie communiceer. Ik
heb geen idee of velen van jullie deze blogs lezen/lazen, maar dat maakt me eigenlijk niet eens
zoveel uit. Voor mij was mijn bestuursblog altijd een fijne manier om te reflecteren op deze
achtbaanrit van een jaar en ik ga het stiekem ontzettend missen om ze te schrijven (en net iets te laat
naar Silke te sturen, oepsie).
Lieve lezers, nu wordt het echt tijd om af te gaan sluiten. Nog succes met de laatste deadlines en
tentamens de komende tijd en heb een fijne, ontspannen, zomer! En, zoals altijd:
Roze liefs,
Joshua
No responses yet