Het 34e Aliasbestuur is in deze tijden iets minder zichtbaar dan normaal. Ons geliefde hok is dicht en fysieke borrels zijn tijdelijk niet mogelijk. Toch proberen we tijdens (online) activiteiten ons gezicht te laten zien en in contact te blijven met jullie allemaal. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Timo reflecteert in deze blog aan de hand van een Bebe Rexha liedje over de afgelopen week.
In 2016 zong Bebe Rexha het volgende in haar bop ‘im a mess’:
I’m a mess, i’m a loser
I’m a hater, I’m a user
Deze lyrics voelen voor mij als mijn afgelopen week. Opzich overdrijf ik nu nogal, want eigenlijk was alleen het ‘im a mess’ gedeelte van toepassing op mij de afgelopen week. Daarnaast gaat het nummer over liefsdesverdriet. Ook dat is iets wat ik niet ervaar op het moment. Sterker nog, dat is iets wat ik niet doe. Liefsdesverdriet does’nt make sense with my fantasy (drag race pun intended).
Afgelopen week was de eerste uniweek na drie heerlijke weken kerstvakantie. Hoe typisch dat ik, als onderwijscommissaris van bestuur 34, de bestuursblog van deze week voor mijn rekening mag nemen. Het was een week vol colleges, artikelen en vergaderingen over van alles en nog wat. Hoewel ik op schoolgebied weinig heb hoeven doen voorafgaand aan deze week, weet ik dat voor veel jullie geldt dat dat niet het geval is. Velen moesten in de derde week van de KerVa (afko voor Kerstvakantie) al hard aan de slag voor tentamens, deadlines, presentaties en andere stress bezorgende fratsen. Hoewel ik blij ben dat ik dat toen nog niet hoefde, was ik in gedachte bij jullie. Weet dat ik, ondanks dat ik er in de basis ben voor onderwijs gerelateerde vragen, er ook altijd ben om gewoon even te babbelen. Over de leuke dingen die je mag beleven of over de minder leuke zaken die je kant op worden geslingerd.
Nu over mijn week. Ik hoor jullie denken ‘’waarom was die Timo de afgelopen week dan een mess?’’
Dat zal ik jullie eens vertellen. Als onderwijscommissaris probeer ik altijd georganiseerd over te komen. Alsof ik mijn leven heel erg op orde heb. Ik word in de praktijk echter regelmatig geconfronteerd met het feit dat dat alles behalve het geval is. Zo zit het stopcontact waar mijn laptop aan is aangesloten aan de andere kant van mijn kamer en span ik elke dag de lader als een soort infrarood beveiligingssysteem door mijn kamer. Het gevolg hiervan is dat ik vergeet dat het er is, er vervolgens tegenaan loop en mijn laptopje vervolgens bijna tegen de vlakte gaat. Met de nadruk op BIJNA. Mijn reactievermogen was tot nu toe altijd goed genoeg om het vallen te voorkomen. Daarnaast was ik deze week eigenlijk alles kwijt wat een mens kwijt kan zijn. Waar zijn m’n sleutels? Waar is m’n pinpas? Waar is überhaupt m’n portemonnee? Waar is die tweede schoen gebleven? Dit is overigens pas het begin. Het boek dat ik aan het lezen was kon ik niet vinden, maar ook m’n brilletje, m’n notitieboekje, een glas en de lader van m’n telefoontje leken van de aardbodem verdwenen. Het is bijna een prestatie op zich dat je dat allemaal kwijt kan raken op een kamer van dertien vierkante meter. Een oplossing voor het probleem dat zich deze week bijzonder vaak voordeed zou kunnen zijn om gewoon de bom die ontploft lijkt te zijn op te ruimen. Het mag voor zich spreken dat ik daar deze week veel en veel en veel te druk (lees: te lui) voor was.
Ruim 500 woorden heb ik je nu afgehouden van datgene dat je aan het doen was. Daarom laat ik jullie nu weer vrij en sluit ik af met dat ik hoop dat jullie en de mensen in je omgeving allemaal nog gezond zijn en dat ik hoop dat 2021 jullie heel veel moois gaat brengen.
Virtuele roze knuffels,
Timo
No responses yet