Het 34e Aliasbestuur is in deze tijden iets minder zichtbaar dan normaal. Ons geliefde hok is dicht en fysieke borrels zijn tijdelijk niet mogelijk. Toch proberen we tijdens (online) activiteiten ons gezicht te laten zien en in contact te blijven met jullie allemaal. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Karijn vertelt in deze blog over haar ervaringen met cadeautjes zoeken.
Het is de week van 5 december, dat betekent dat je nu officieel kerstmuziek mag luisteren maar ook dat Pakjesavond er aan komt. Nu weet ik natuurlijk niet in hoeverre jullie dat vieren, juist nu, maar wij hebben gewoon lootjes getrokken dit jaar. Dat kan ook wel omdat mijn ouders alleen mij als kind hebben, dus dan kunnen we ons mooi binnen de richtlijnen van het RIVM houden 😊. Vroeger ging ik altijd rond deze tijd wandelen in de schemering, en dan keken we of we ergens op de daken Sinterklaas en Amerigo zagen rijden. Soms dacht ik dat ik ze zag, maar nu weet ik helaas wel beter. Het eindeloos zoeken naar Sinterklaas en zijn paard is gestopt, naarmate je ouder wordt ga je zoeken naar andere dingen, zoals de cadeautjes die op het lijstje van mijn getrokken lootje stonden. Je begint eerst met het oriënteren; wat zouden de cadeautjes zijn die ik ook daadwerkelijk kan geven en die bovendien ook in het budget passen? Als je een paar dingen hebt uitgekozen, begint het speuren op het wereldwijde web. Als het ene woord niet lukt, probeer je een synoniem en als dat niet lukt probeer je een andere site. Uren zijn voorbijgegaan op zoek naar het perfecte cadeautje, en als je die dan eenmaal hebt gevonden, moet je nog hopen dat ‘ie op tijd aankomt. Momenteel zit ik een beetje in de stress om één cadeautje, die nog steeds niet binnen is. Het is ook een beetje stom om tijdens de viering te zeggen, “O ja dat cadeautje krijg je later nog!” Dus ik hoop op het beste en ondertussen werk ik hard aan de gedichten. Bij ons thuis moeten we namelijk voor elk cadeautje een gedicht schrijven, moker veel werk. Gelukkig doen we geen surprises, want daar ben ik niet zo goed in. Toen we laatst met het bestuur Sinterklaas vierden, deden we wel surprises. Ik had voor Joran een vlaai gemaakt, al wist ik helemaal niet hoe die dingen er uit zagen (ik kom namelijk uit Groningen waar ze dat soort fratsen niet kennen). Maar dit was niet zomaar een vlaai, aan de zijkanten zaten allerlei frutsels en woorden die ik associeerde met Joran, zoals ‘Snor’. Het was een leuk idee, maar de uitvoering was minder. Door de versiering met muizentrappetjes en ander geknip en geplak had deze surprise ook van een meisje uit groep 2 kunnen komen. Maar gelukkig hoeft dit soort ongein maar één keer per jaar, en dan doe ik het ook met liefde.
Sorry trouwens, dat deze bestuursblog niet in dichtvorm is, ik had er de kracht niet voor.
Roze liefs,
Karijn
No responses yet