Geslaagd

Het 34e Aliasbestuur is in deze tijden iets minder zichtbaar dan normaal. Ons geliefde hok is dicht en fysieke borrels zijn tijdelijk niet mogelijk. Toch proberen we tijdens (online) activiteiten ons gezicht te laten zien en in contact te blijven met jullie allemaal. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Karijn kijkt in deze bestuursblog terug op een week vol studie, spanning en gezelligheid op de Israëlslaan.

Weten jullie hoe lang een aanhangwagen zonder belading mag zijn? Ik sinds deze week wel, namelijk 1,6 meter. Misschien lees je het al een beetje tussen de regels door maar ik ben dus aan het leren voor mijn theorie-examen, die ik vrijdag (dus vandaag) heb. Waarschijnlijk, als deze blog wordt geplaatst weet ik al of ik het heb gehaald of niet, spannend! Mijn ouders hebben geen auto omdat ze alle twee in de stad werken en alles lekker op hun fiets doen, dus toen ik begon met rijlessen vond ik het best eng. Ik wist helemaal niks van die wagens af! Maar nu, na een tijdje wennen, gaat het eigenlijk best oké. Ik scheur door Utrecht en heb nog niemand aangereden.

Maar leren kan je natuurlijk niet 24/7 blijven doen, daarom was ik blij met de afwisseling van het AOA afgelopen dinsdag. Hier werden alle commissies voorgesteld met soms zelfs een leuke funfact of muzikale intro. Daarna konden Aliassers meepraten over dingen die op dit moment belangrijk zijn voor Alias en de Aliassers. Het was heel fijn om jullie mening te horen en te horen hoe jullie over bepaalde dingen denken. Hoewel we natuurlijk een stichting zijn en geen vereniging is jullie mening toch heel belangrijk voor ons. Alias is er namelijk voornamelijk voor jullie! Op woensdag was weer mijn hok-maar-niet-echt-het-hok-want-Israelslaan-dag. Ik vind het zo leuk om jullie koppies te zien en het hele lokaal zat vol! (Op anderhalf meter natuurlijk). De koffiebig is weer fris en fruitig dankzij Silke en elke dag van de partij in het Israelshok, waardoor ik weer oneindig veel chocochino’s kan drinken en de dag trillend kan afsluiten door een overdosis cafeïne. Zo begint het toch weer een klein beetje als het hok te voelen, min het rode kleedjes en de vieze banken. Het voelt zo gek dat de eerstejaars nog nooit het hok hebben gezien, voelt het al een beetje als een legende of mythisch verhaal? Ooit, als corona voorbij is en er weer meer dan maximaal 1 persoon in mag, laat ik elk hoekje en gaatje van het Aliashok zien. Maar wees niet getreurd, Alias gaat niet om de ruimte waar we in zitten maar de mensen met wie we zijn. En daarom is voor nu het ‘Israelshok’ een prima vervanghok.