Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur was altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Jolien schrijft haar allerlaatste bestuursblog en kijkt brak terug op een geweldige afsluiting van ons Aliasjaar.
Op donderdagochtend 2 juli werd ik wakker, erg brak. Zo brak, dat het leek alsof ik mijn normale leven weer terug had. Ik ben zeker wel vaker brak geweest tijdens de lockdown (oeps), maar niet zo brak als ik was na ons ‘bijna feestje’ in de Poema! Ik heb brak zijn op deze manier niet gemist, maar nu vond ik het helemaal niet erg. Deze brakheid is het volledig waard want ik heb zo enorm genoten woensdagavond, ik had jullie allemaal zo erg gemist! De Poema was even fout maar heerlijk als altijd en de sfeer was super goed. Ik voelde de enthousiaste ontlading bij iedereen toen we elkaar weer zagen en dat was erg bijzonder. Ik ben zo blij dat ik mijn bestuursjaar en dit aliasjaar toch met jullie allemaal heb kunnen afsluiten. De Poema is namelijk zo veel beter dan een virtuele borrel, ook al zijn die gezellig. Nee, dit was echt geluk dat ik voelde woensdagavond. Geluk dat sterker is dan deze brakheid. Zo’n geluksmomentje voelde ik ook toen ik om 03:00 uur de Oaseboom instapte. Ik bestelde een Vegetarische Turkse Pizza, dus zonder de saus. De Oaseboom meneer vatte dat echter op als een normale Turkse Pizza maar dan zonder KNOFLOOKSAUS… Dat ik als vegetariër per ongeluk vlees heb gegeten realiseerde ik me een dag later pas. Het is me lang niet overkomen maarja, na een aantal bier en goldstrike (bedankt Poema barman) heb je dat nou eenmaal niet meteen door. Zo gek, om het normale leven weer even te ervaren. Ik denk dat die lockdown sommigen van ons op een bepaalde manier ook goed heeft gedaan. ‘Een avondje uit’ is nu zoveel specialer dan normaal, ik heb er veel meer van genoten dan voorheen. Normaal wordt zo’n avondje er dan tussen gepropt en moet ik de dag erna brak toch heel veel dingen doen. Deze donderdag kon ik echter uitslapen zolang ik wilde, en heb ik ’s avonds pizza gemaakt en een beetje zitten knutselen aan armbandjes (Oja, kralen uitzoeken wanneer je brak bent is trouwens echt een overwinning). Ik kon mijn brakheid omarmen.
Goed, de laatste activiteit dit jaar zit erop en dit is ook mijn laatste bestuursblog… Ik wil jullie bedanken. Want lieve schatten, wat zijn jullie mooi en bijzonder. Ik heb van jullie genoten. Woensdagavond, maar ook de rest van het jaar. Mijn bestuursjaar was heel speciaal en druk, gezellig en soms stressvol, maar het was niets van dit alles geweest zonder zo’n fantastische Aliassers. Het is zo. Tijdens het typen hiervan voel ik mijn hart zwaar worden en heb ik kippenvel. Ik kan het zelf nog niet geloven allemaal… Ook al ben ik geen bestuur meer volgend jaar en zal dat zeker wennen zijn, ik zal me zeker laten zien. Ik ga mee naar de Poema en naar de Oaseboom en ik zal hopelijk neerploffen op de bank in het hok. Lieve Aliassers, bedankt voor alles, ik hou van jullie en tot heel snel weer. HEEL veel liefs.
Comments are closed