Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur was altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Leon schrijft zijn laatste bestuursblog en blikt terug op een mooi jaar dat ook enorm gevormd werd door de coronacrisis.

Zoals je in elk laatste bestuursblog zult lezen: het einde van ons bestuursjaar bij Alias nadert. En nu de tijd om het stokje door te geven dichterbij komt, sta ik er eigenlijk pas bij stil wat voor geweldige uitdagingen we met z’n zessen zijn aangegaan. We kwamen in situaties die we nooit hadden kunnen voorzien, en moesten er meteen beslissingen over nemen. 

Vanaf het begin van de ‘intelligente lockdown’ moesten we met z’n zessen nadenken over hoe we Alias levendig konden houden, wat we wél konden organiseren en hoe we mentaal gezond konden blijven – een proces dat veel creativiteit en flexibiliteit vergde. We hebben commissieleden moeten teleurstellen doordat iets waar ze zo lang aan hadden gewerkt niet door kon gaan (BRC, TripCie, we hear you) – om vervolgens te zien hoe gemotiveerd zij aan de slag gingen om alternatieve activiteiten te organiseren. We leerden dat de dynamiek in een bestuursvergadering via Skype compleet anders is; dat digitale activiteiten onvermijdelijk gepaard gaan met ongemakkelijke stiltes; dat die ene online filmavond nét teveel was (gezellig film kijken met je bestuur); dat je online natuurlijk ook een AOA kunt organiseren (bijna vergeten, oeps); maar bovenal dat je prima in contact kunt blijven vanuit je eigen huis. 

Kortom: wat er gebeurt is niet leuk, maar wel onvergetelijk. En hoezeer ik ook verlang naar een normaal introductiekamp, een feestje met alle verenigingen van Geesteswetenschappen of gewoon een fysieke Strijd der Commissies; ik vind het ook bijzonder dat ik de coronacrisis mag meemaken als bestuurslid van Alias. Dit gevoel heeft me vaak op de been gehouden tussen al het minder leuke nieuws door. En nu het leven langzaam weer wat normaler wordt en je stap voor stap weer kunt kijken naar fysieke activiteiten, vind ik het des te mooier om te zien hoe gemotiveerd het kandidaatsbestuur is voor hun Aliasjaar. Ik twijfel er niet aan dat zij een enorm succes gaan maken van Alias in 2020-2021, hoe dat er ook uit mag zien.

Wat ik echter ook merk is dat ik de online activiteiten van Alias  – laten we eerlijk zijn, die staan in schril contrast met wat het geweest zou zijn – leuker vind dan ik dacht. Na een lange dag klussen in mijn nieuwe kamer gisteren, was het supergezellig om gewoon vanuit mijn bureaustoel mee te doen aan een toffe quiz van de MusiCie. De vragen over activiteiten die zij hadden georganiseerd of hadden kunnen organiseren zonder het coronavirus deden wel pijn – maar een gevoel van verbondenheid overheerste. Een gevoel waar ik liever aan vasthoud (natuurlijk kan ik ook meedoen aan dit soort dingen als mijn bestuursjaar voorbij is, maar het voelt toch anders) dan dat ik het loslaat. Ook het feit dat we bijna voor de allerlaatste keer met de TripCie gaan vergaderen geeft me rare kriebels in mijn buik: het is een voorrecht om met zulke lieve en daadkrachtige mensen in een commissie te zitten. 


Het is sowieso goed dat de tijd komt om dingen los te laten, maar de ongemakkelijke Zoomstiltes van deze dagen koester ik met heel mijn hart.

Categories:

Tags:

Comments are closed

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop