Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur was altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Hanna schrijft haar laatste bestuursblog en blikt op een jaar dat niet onaf voelde en misschien ook niet was.
Gister haalde ik voor het eerst in een lange tijd weer een broodje op Janskerkhof. Bij broodje Mario, Carlo of Gerrie. Als er één ding is wat ik níét geleerd heb van mijn bestuursjaar, is het welke broodjestent welke naam heeft. Wat eerst ogenschijnlijk aanvoelde als een ‘’even wat eten halen’’-momentje, bleek later een moment van inkeer, een moment van déjà-vu. Terwijl ik een praatje maakte met de vriendelijke man die onze broodjes klaarmaakte, leek het even alsof ik weer in het vóór-coronaleven stond. College ’s ochtends vroeg – hokdag en vergaderingen ’s middags – .. – activiteit om 19.00. Waar die puntjes staan, daar zat dan altijd een klein gaatje. Naar huis gaan en snel eten maken, maar vervolgens enorm haasten omdat het te krap wordt: optie 1. Broodje Mario/Carlo/Gerrie: optie 2.
Deze volle dagen waren typerend voor het hele bestuursjaar. En nee, ik ga niet omschrijven hoe druk het wel niet allemaal is en hoe zeer je ‘’wordt geleefd’’, want dat is ondertussen een te vaak gehoord cliché. Wel ben ik de laatste tijd veel bezig met het contrast dat er bestaat tussen het bestuursjaar vóór maart en het bestuursjaar na maart. Ja, daar zit toch wel veel verschil tussen. Maar, als mensen vragen of het bestuursjaar misschien ‘onaf’ voelt, is mijn antwoord direct: nee. Hoewel het jammer is dat we geen Kroatisch bier hebben gedronken en al 3 maanden geen feest meer hebben gehad (dat voelt overigens als 2 jaar), hebben we er het beste van gemaakt. Het blijkt maar weer dat Aliassers positieve, fijne mensen zijn en dat het ze weinig uitmaakt hoe ze in contact met elkaar blijven: áls het maar gebeurt.
Al met al denk ik dat de zomervakantie precies op het juiste moment komt voor mij en waarschijnlijk ook voor mijn bestuursgenoten. Het was een intensief, maar vooral prachtig jaar. De toppers van kandidaatsbestuur 34 gaan onze taken binnenkort overnemen en ik kan niet wachten om langs te piepen op een online of fysieke borrel. Dan haal ik van te voren nog even een broodje op Janskerkhof zodat ik met goed gevulde maag biertjes kan gaan drinken.
Net nadat ik heb afgerekend merk ik op dat er ‘’Broodje Gerrie’’ op het shirt van de vriendelijke man staat. Mysterie opgelost! Het is alsof ze mijn eeuwige struggle van afgelopen jaar hebben gehoord en me middels deze weg voorgoed willen voorzien van een antwoord. Nu voelt mijn bestuursjaar al helemaal niet meer ‘onaf’. Aangezien dit mijn laatste bestuursblog is, wil ik mijn momentje nog even pakken en zeggen hoe blij ik ben met iedereen die er dit jaar bij was. Niet alleen broodje Gerrie, maar ook jullie, Aliassers, hebben ons bestuursjaar fantastisch gemaakt.
Heel veel liefs en hopelijk tot heel erg gauw!
Hanna
Comments are closed