Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur was altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Rosa schrijft haar laatste bestuursblog over de Diesweek, dingen loslaten loslaten en vooruitkijken.
Het is DIESWEEK (verjaardagsweek van Alias)! Vanochtend hadden we een brakke brunch, waar welgeteld maar 1 iemand daadwerkelijk brak was en de rest gewoon lekker aan het brunchen. Ik realiseerde me hoe anders dat was geweest als alles nu normaal z’n gangetje had kunnen gaan, dan hadden we met z’n allen moker brak in het hok gezeten na een geslaagd Diesfeest in het K-Sjot. Ik heb zo hard gebaald dat onze Diesweek niet door kan gaan zoals we hadden gehoopt, als bestuur waren we al bezig met het organiseren van activiteiten, thema’s verzinnen, en ik had zelfs al -al zeg ik het zelf- een rijtje fantastische odz’s uit mijn mouw geschud. Maar waar een tijd is van balen, moet ook een tijd komen van omhoog kijken en kijken naar wat er wel mogelijk is, een online diesweek in dit geval. En vergis je niet, ik ben me ervan bewust dat het een ‘slap’ aftreksel is van wat het had kunnen zijn. Maar is dat reden om dan maar alles uit je handen te laten vallen en niets meer te doen? Ik vind van niet, ook al heb je misschien niet overal altijd evenveel zin in.
Want waar ik wel altijd heel veel zin in heb, is het zien van andere Aliassers. Ook al gaat dat nu helaas soms gepaard met ongemakkelijke stiltes in Zoom en gekke digibete probleempjes. De (virtuele) aanwezigheid van de mensen die je anders zo vaak zag, is heel fijn, op welke manier dan ook. Ik word oprecht gelukkig van alle zwetende Aliassers op mijn scherm bij Alias in Beweging afgelopen maandag, en van ieders gekke tekencreaties op scribble tijdens de Diesborrel gisteren. Iets wat ik aan het begin van mijn bestuursjaar nooit had gedacht, dat ik zo blij zou worden van het zien van Aliassers op deze manier. Ik ben ZO dankbaar voor alle technologische middelen die we hebben om 24/7 zo nauw in contact met elkaar te staan. Wat hadden we zonder gemoeten? Dan waren velen elkaar uit het oog verloren. Dus tja, count your blessings.
Normaal gesproken in de Diesweek wordt om 00:00 stipt het nieuwe bestuur bekend gemaakt op het Diesfeest, helaas gaat dat nu anders, maar de bekendmaking van bestuur 34 komt er heel gauw aan… Tijd om het stokje door te geven, dus. Het voelt vreemd, omdat het niet voelt alsof we ons bestuursjaar volledig hebben kunnen afsluiten. We geven veel onafgemaakte projecten en vraagtekens aan bestuur 34 door, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat zij daar het beste van gaan maken. Tijdens het schrijven van deze blog voelt het alsof ik voor het eerst (nu we het eind van ons bestuursjaar naderen) iets moet loslaten, dit is namelijk mijn laatste bestuursblog. PFOE.
Deze laatste blog (van mij dan) springt alle kanten op, maar dat is ook wel hoe mijn leven op dit moment gaat. Het is een chaotisch hoopje, maar ondanks de chaos, voel ik me heel fijn in de situatie waarin ik verkeer en besef ik hoe goed ik het heb (en de meesten die dit lezen waarschijnlijk ook). Zoals ik al zei, count your blessings. Dat is iets waar ik veel mee bezig ben de laatste tijd, ik raad je aan om dat ook te doen. Er is zo veel om dankbaar voor te zijn, ook al is niet alles leuk of plezierig wat er nu gebeurt. Ik hoop dat jullie allen ook gezond zijn en lekker in jullie vel zitten, want dat is jullie gegund. Ik mis jullie en ga jullie stuk voor stuk bespringen in het hok als het weer kan. Hou je taai, geniet (van kleine dingetjes) en wees lief voor jezelf en voor je virtuele vrienden.
Heel veel liefs,
Rosa
Comments are closed