Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur was altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Esmee schrijft over vakantiegevoelens en vraagt zich af wat verhalen nu echt zijn?
Dag lieve lezers,
Hoe is het ermee? Weer helemaal uitgerust na deze twee weken vakantie? Van veel mensen hoorde ik dat ze heel erg een vakantiegevoel hadden toen we allemaal begonnen met thuisstudie. Dat herkende ik wel, maar in de reflectie- en onderwijsvrije week merkte ik dat dat nog steeds als échte vakantie voelde. Helaas niet naar Zagreb geweest, maar de zomerse temperaturen hier in Nederland waren enigszins een troost.
In de onderwijsvrije week had ik vrij weinig verplichtingen. Waar ik me wel veel mee bezig hield, was het verzinnen van een verhaal voor de AC verhalenwedstrijd. Ik had in ieder geval aan het bestuur beloofd dat ik iets zou insturen en zoals we allemaal weten, belofte maakt schuld. Zo’n verhaal schrijven had ik zwaar onderschat. Na lang, lang, lang nadenken had ik uiteindelijk een moraal van het verhaal en dat soort dingen bedacht, dus begon ik met schrijven. Het moest tussen de 1000 en 1500 woorden zijn, als ik het me goed herinner, maar na 200 woorden stond het hele verhaal eigenlijk al op papier. Toen was het een kwestie van héél veel details eromheen verzinnen en uiteindelijk heb ik dat woordenaantal wel gehaald. @AC, veel leesplezier!!
Ergens was ik verbaasd dat het schrijven van een verhaal me niet zo soepel afging, maar ik had het kunnen verwachten. Ook vandaag werd ik weer geconfronteerd met het feit dat ik in ieder geval niet de nieuwe Hermans, Mulisch of Reve ben. Dit is namelijk de tweede versie van mijn bestuursblog die ik schrijf. De eerste versie was vooral een uitspatting van al mijn gedachtes die ik zomaar op papier had gegooid, zonder rode draad, een werkelijke wervelwind. Afgelopen week had ik een college over verwarrende verhalen en mijn vorige bestuursblog zou een prima voorbeeld zijn. Een huisgenoot van me had er nog naar gekeken en wat opmerkingen erbij geschreven, maar ook dat kon mijn blog niet meer redden. Dan maar opnieuw beginnen, want ik streef enkel naar kwaliteit.
Vandaag tijdens mijn college hebben we het alweer over verhalen gehad (het vak heet trouwens ‘De Verhalende Mens’, misschien is dat de reden) en toen moesten we nadenken over wat een verhaal precies is. Uiteindelijk best een lastige vraag, want bijna alles is dus een verhaal maar dat vonden we ook weer een beetje een lame antwoord. We bespraken dat een verhaal niet enkel droge feitjes of gebeurtenis na gebeurtenis is, maar dat er steeds bepaalde bruggetjes worden gelegd van A naar B, zodat het allemaal soepel verloopt. Daarnaast hebben we ook andere elementen besproken die kenmerkend zijn voor verhalen, en het is heel interessant om mijn eigen verhalen nu te schrijven en lezen met dat in mijn achterhoofd (vooral dat bruggetjes deel is belangrijk, want die ontbreken nogal eens).
Ik (en jij als lezer) zijn inmiddels alweer bijna aan het einde van mijn blog. Er is zojuist een wesp mijn kamer binnen gevlogen en ik weet niet hoe ik hem weg moet jagen, maar ik ga nu mijn uiterste best doen om hem weer buiten te zetten. Ik ga hem niet dood maken, want live and let live en met die boodschap wil ik dit blog eindigen. En misschien was dit blog uiteindelijk alsnog een beetje een wervelwind.
No responses yet