Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur was altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Nu is het in deze tijden even anders, maar nog steeds kunnen jullie lezen over wat zich verder achter de schermen afspeelt in de wekelijkse bestuursblog! Leon schrijft over de verschillen tussen landen tijdens deze quarantaineperiode.
“Zweedse ontspanning past in lange traditie,” kopte de Volkskrant vanmorgen. Inderdaad, dacht ik: hoe is het daar eigenlijk? Drinken ze nog steeds bier in de kroeg? Het antwoord blijkt ja: de intelligente lockdown’ is in Zweden nog steeds een stuk soepeler dan in de rest van Europa. Zweden hebben, zo valt te lezen, veel vertrouwen in overheidsinstanties en deskundigen; men gelooft dus wel dat de lokale Van Dissel het goed met ze voor heeft. Ook zijn de Zweden sowieso goed in social distancing, als ik mijn huisgenoot Jos die er studeerde moet geloven. Hij haalde steevast zijn tas van de stoel naast hem in het openbaar vervoer, maar had ‘m net zo goed kunnen laten liggen — niemand komt er toch zitten, zo erg hecht dit volk aan personal space.
Het zette me aan het denken, want op veel vlakken is Zweden precies het tegenovergestelde van India, het land waar ik in mijn tussenjaar een paar maanden verbleef. Personal space is in India een beetje een scheldwoord; op straat zie je geregeld vrienden elkaars hand vasthouden of bij elkaar op de rug springen. Op de plantage waar ik werkte kwamen de kinderen van werkers vaak vragen of ik kwam spelen, en het aantal keren dat Sebas daarbij (liefdevol) over mijn schouder meekeek of in mijn nek hijgde is ontelbaar. Het hoort bij de Indiase cultuur om dicht bij elkaar te zijn, en in de eindeloze sloppenwijken is afstand houden al helemaal onmogelijk. Social distancing zal ongetwijfeld extra moeilijk zijn in dit dichtbevolkte, gemeenschapsgerichte land — even afgezien van de rijke bovenlaag, voor wie alles sowieso makkelijker is.
Hoewel de situatie hier natuurlijk erg naar is en het coronavirus ook in Nederland veel leed veroorzaakt; als ziek geworden Nederlander ben je vrijwel zeker van een goede behandeling, waarvoor je hoogstwaarschijnlijk prima verzekerd bent. Leg dat maar eens uit aan één van de vele arme Indiërs. Voor hen komt de klap van het coronavirus in twee delen. Er is de infectie zelf, waar ze zich niet tegen kunnen weren bij gebrek aan, om maar wat te noemen, schoon water. Daarnaast heeft de volledige lockdown geleid tot massawerkloosheid: meer dan 100 miljoen Indiërs leven van een dagloon met baantjes op straat zoals verkoper, theeschenker of schoenpoetser. Nu alles stilligt, kunnen zij niets meer verdienen, wat tot schrijnende situaties leidt, zeker als familieleden ziek worden.
India is een mooi land met prachtige natuur, een schat aan cultuur en liefdevolle inwoners. Maar tijdens deze pandemie vrees ik voor de Indiërs uit de lagere klassen, en hoop ik dat de talloze superrijken in het land solidariteit met hen zullen tonen. Ondertussen prijs ik me gelukkig in dit eindeloos georganiseerde land te wonen, waar rijkdom een stuk eerlijker verdeeld is en zorgverzekeringen geen luxe. Het maakt de quarantaine misschien niet minder saai, maar wel wat gezonder.
No responses yet