Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Hanna schrijft over hoe het is als wij even niet in het hok zijn en kokosmelkhamsteraars onze grote vijand worden.
De afgelopen vier dagen ben ik zeven jaar ouder geworden. Het voelt weken geleden dat er over het coronavirus nog luchtig gedaan werd, terwijl dat vorige week was. De beslissingen en maatregelen zijn zodanig ingrijpend en acuut, dat we heel snel hebben moeten schakelen. Deze blog wordt overwegend positief. Ik pleit er namelijk voor positief te blijven denken en met elkaar de dialoog te onderhouden. Ik zal uitleggen waarom ik toch enigszins blij kan blijven in deze rare corona-situatie.
Maar ik begin met iets negatiefs. De enige mensen die ik nu niet aardig vind, zijn zij die kokosmelk aan het hamsteren zijn. Oké, wc-papier is ook vervelend, maar ik ben toch nog net iets verdrietiger door de schaarste in het kokosmelk-aanbod. Ik snap dat iedereen in deze barre tijden curry nodig heeft, maar het is niet eerlijk om anderen dit fantastische product op een gruwelijke wijze te ontnemen. Ik heb nu voor €1,74 (!) een pakje moeten kopen. Maar goed, wel curry vanavond.
Gelukkig zit er echter ook veel goedheid in de mens. We incasseren momenteel de ene na de andere teleurstelling en ik bespeur daarin bij veel mensen een positieve houding. Dat komt waarschijnlijk ook omdat we altijd refereren aan een ‘standaard’. In de huidige corona-situatie hebben we de standaard in rap-tempo omlaag geschakeld.
Het ene moment heb ik een algeheel gevoel van ‘’vaagheid’’ dat het overneemt van mijn rationaliteit. Dat vind ik helemaal niet fijn, want ik hou van relativeren en bij de kern blijven. Maar ik respecteer mijn eigen gedachtegang wel. Ik vind het allemaal best ernstig en dat komt omdat het ook allemaal ernstig ís. We bevinden ons momenteel in een stukje geschiedenis. Deze corona-crisis komt in de schoolboeken te staan en over tientallen jaren vertel ik mijn kleinkinderen dat ik een twintigjarige student in Utrecht was tijdens deze crisis. Ik ben benieuwd hoe we er dan naar terugkijken.
Er zijn ontzettend veel leuke, creatieve en mooie initiatieven bedacht om deze tijd door te komen. Ik denk dat we ze niet genoeg met elkaar kunnen delen. Blijf dit vooral doen! Ik hoop dat iedereen (behalve mensen die kokosmelk hamsteren) (grap) deze tijd goed doorkomt en dat we over niet al te lange tijd weer een beetje het leven op kunnen pakken.
Comments are closed