Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Leon beargumenteert dat docenten misschien wel echt mensen zijn.
Mijn werkgroepdocent houdt van een grapje. Vaak landt zijn humor echter niet zo bij de studenten – maar ik betrap mezelf er dan op dat ik als één van de weinigen wel zit te gniffelen om zijn woordgrapjes met Plato of subtiele verwijzingen naar Ex on the Beach bij het behandelen van fenomenologie.
In de groepschat voor een presentatie van dit vak werd er na het tentamen nog even nagepraat. Dat bestond niet uit lofzang voor de manier waarop de actualiteit in de toetsvragen terugkwam, of de consistentie die het tentamen had met wat de docenten hadden gezegd (sommige vragen waren te verwachten omdat er zo op gehamerd werd); nee, het ging over hoe blij ze waren eindelijk van deze man af te zijn.
Het gebeurt vaker dat ik – in tegenstelling tot de meeste medestudenten – wel kan levelen met het perspectief van de docent. Nu ik erover nadenk, kennen werkgroepdocenten vaak ook opvallend snel mijn naam. Ben ik misschien té volwassen geworden? Waar is de rebelsheid gebleven waarmee ik op de middelbare school menig leraar in verlegenheid bracht? Of zijn mijn medestudenten te kinderachtig – en zien ze niet dat de docenten nu, in tegenstelling tot op de middelbare school, een veel gelijkwaardiger positie aannemen? De werkgroepdocent waar ik het eerder over had – laten we hem Frank noemen – ziet de universiteit in ieder geval als een gezamenlijke zoektocht naar kennis. Maar goed, niet elke docent stelt zich natuurlijk zo op.
Hoe het ook zij, docenten zijn ook mensen. Mensen die, in tegenstelling tot leraren op de middelbare school, een eigen leven hebben. Dat werd me nog eens duidelijk gemaakt toen ik een artikel van de NOS las, waarin mijn docent geciteerd werd. Wauw, dacht ik, mooi als je academische kennis kunt inzetten voor de maatschappij in plaats van dat het puur theoretisch blijft. Mijn telefoon trilde – het was weer de groepschat voor onze presentatie. ‘Ugh,’ las ik, ‘we zijn nog steeds niet van die gast af, hij staat nu op de NOS.’
Comments are closed