De rode draad

Klaar voor de start: het 33e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Hanna praat over de rode draad in haar leven en meerdere bubbels die er zijn.

Terwijl ik dit aan het typen ben, zit ik in een koude kantine ergens in het zuiden van Utrecht. Vroeg op de avond vragen bezwete kinderen om lolly’s en wat later op de avond wordt mij gevraagd enkele goedkope biertjes te tappen. Ergens in de binnenstad zijn vele Aliassers hun inner self aan het ontdekken terwijl ze aan het kleuren en puzzelen zijn. Ik baal dat ik dat moet missen. Helaas moest ik, door deze andere verplichting, voor de allereerste keer een Aliasactiviteit missen dit jaar. En dan ook nog uitgerekend deze activiteit, het is een klein drama. Maar iemand zei vanmiddag tegen mij: “Han, kleuren en puzzelen, dat doe jij toch elke dag!” En dat klopt. Ik kijk alweer uit naar mijn dagelijkse pre-slaapdate met mijn Japans puzzelboekje straks.

Ik zit, ietwat asociaal, tijdens mijn kantinedienst achter mijn laptop te studeren. Als iemand me vraagt of hij me stoort door een koffietje te bestellen, weet ik dat mijn houding als amateur-kantinehulpje iets pro-actiever mag. Ik ga staand studeren. Nu denkt helaas iedereen dat ik beschikbaar ben voor een praatje, dat was nu ook weer niet de bedoeling. Maar goed, ik snap dat laatstgenoemde optie wel de beste is. Dan maar een avondje small talk in de voetbalkantine, zo één keer in de twee maanden is dat best leuk. Niet vaker.

Voetbal is een van de ‘kleinere’ bubbels in mijn leven die zweven rondom de grote Aliasbubbel. Ik vind het heel fijn een aantal kleine bubbels te hebben die niet raken aan alles rondom Alias. Andere ‘kleine’ bubbels zijn familie, oude vrienden, mijn huis in Utrecht en zelfs de supermarkt. Toch, als ik straks weer een half uur naar huis fiets, zal ik denken aan alles wat ik moet doen de komende dagen, vertaald: Alias, Alias, Alias, en nog een beetje Alias… Het is de rode draad van mijn leven dit jaar, maar het concept ‘rode draad’ bestaat niet voor niets. Een rode draad sluit niet uit dat er nog plek is voor andere draadjes en impliceert juist wel dat er nog andere draadjes zijn.  Deze andere draadjes, welke kleur ze ook mogen hebben, spelen misschien tijd-technisch en effectief gezien een mindere rol in je leven. Dit neemt echter niet weg dat ze heel belangrijk kunnen zijn voor je. Als ik het laatste straatje voor mijn huis heb bereikt, denk ik plots aan mijn Japanse puzzel die op me ligt te wachten. Nog zo’n kleine bubbel.