Klaar voor de start: het 32e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Leah schrijft haar derde blog en heeft het over kerstvakantie 2.0 …

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is DSC00461-683x1024.jpg

Hierbij een ware doorbreking van het thema ‘drukte’ dat tot dusver de rode draad vormde in mijn bestuursstukjes. Sinds afgelopen maandag mag ik namelijk vol blijdschap mededelen dat mijn deadlines erop zitten en ik kan genieten van een soort kerstvakantie 2.0: twee hele weken vrij en niet veel meer op de planning dan een aantal dagjes weg en boeken lezen, om mijn goede voornemen ‘meer boeken lezen’ enigszins te verwerkelijken. Fun fact: mijn laatste deadlines waren eigenlijk aankomende vrijdag pas, maar blijkbaar heb ik plotseling een talent voor plannen ontwikkeld, want ik dacht: waarom lever ik het niet alvast anderhalve week van tevoren in? Ik denk trouwens niet dat ik deze houding als ‘uiterst gedreven student’ lang volhoud, maar dat terzijde.

Maandag was dus een hele fijne dag: ik had vakantie, mijn tentamen ging goed, de zon scheen, ik was verrassend productief bezig en ik had even dat geweldige gevoel dat je hebt als je helemaal niets hoeft. Bovendien kreeg ik te horen dat ik in 2020, wat overigens super futuristisch klinkt, in Münster mag studeren. En dat allemaal op ‘Blue Monday’!

De afgelopen tijd had ik steeds vaker een beginnend lente-gevoel. Dinsdag werd hier abrupt een einde aan gemaakt door het winterse weer dat over Nederland trok: sneeuw. Het weer waar je stiekem op hoopt tijdens de kerstdagen, maar wat je in januari op de een of andere manier minder weet te waarderen. Treinen die niet rijden, uitglijden met je fiets, sneeuw in je handschoenen en het gevoel dat je het ondanks je vele kledinglagen nooit meer warm zult krijgen. Toch zit er ook een hele leuke kant aan: een plotseling prachtig witte, vlekkeloze wereld, allemaal mini-vlokjes die uit de lucht komen dwarrelen en een soort witte gloed die het straatbeeld doet betoveren. Dan heb ik het nog niet eens over het sneeuwballen gooien op voorbijgangers vanuit het raam van Drift 13 en het houden van een sneeuwballengevecht op Janskerkhof. Even zo’n jeugdsentiment-moment, waarin je je weer helemaal kinds voelt. Ook zag ik de kou als een perfect excuus om een nieuwe, veel te dure winterjas aan te schaffen en vond ik de sneeuw op straat een soort van legitieme reden om te laat te komen, al was dat zeer waarschijnlijk ook zonder de sneeuw wel het geval geweest.

Winter, kou, dikke truien: kom maar door. Toch moet ik bekennen dat ik onderhand weer verlang naar de zon en uitkijk naar de lente. Een periode met allemaal leuke activiteiten en reisjes in het vooruitzicht en ik kan niet anders zeggen dat ik er heel veel zin in heb!

Categories:

Tags:

Comments are closed

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop