Klaar voor de start: het 32e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Sigrid schrijft haar tweede blog en vertelt over de edele kunst van prioriteiten stellen ..
Onze voorgangers hebben ons er meerdere malen van proberen te overtuigen dat twee vakken naast bestuur veel is, en niet per sé een geweldig idee. Volgens mij heeft niemand van ons daar echt naar geluisterd, want vier van de zes zijn met veel verwachtingen en hoge academische aspiraties aan twee vakken begonnen – en het is inderdaad niet per sé een geweldig idee, als ik even tot mijn eigen conclusies moet komen. Niet eens omdat er te veel leeswerk is ofte veel deadlines, maar vooral omdat ik niet meer zoveel contacturen heb gehad sinds de tentamenweken op de middelbare school. Of sinds elk willekeurig blok van de vorige twee jaar, maar dat klinkt natuurlijk minder dramatisch. Goed,natuurlijk gaat het niet om die paar uurtjes extra, maar al je dagen worden ineens opgebroken in kleine tussenstukjes van een uur of twee/drie, die je uiteindelijk nodig hebt om óf te slapen óf te vergaderen (óf, in mijn geval, om onschuldige mensen af te katten). Ik stuurde laatst een datumprikker, en dat was zo’n treurig en beperkt geval dat iemand de verdekte opmerking maakte: ‘haha,er is maar één optie, waarop de helft [dat gaat over 6 man, volgens mij] niet kan’. Overigens, je zin beginnen met ‘haha’ en dan vervolgen met iets dat niet grappig is, lijkt mij even paradoxaal en irritant als de opmerking ‘ik wil je niet beledigen, maar’, en het dan toch lekker doen. Haha, ik zit al in mijn derde jaar en dat zou officieel het laatste moeten zijn van TCS! Is dat eigenlijk wel algemene kennis,dat deze bachelor maar drie jaar duurt? Volgens mij hebben de meeste mensen minimaal vier jaar nodig om voldoende te kunnen kiezen, combineren en verder kijken.
Weer even serieus: ik word er zelf dus niet altijd vrolijk ervan (je had me moeten zien op de dag van mijn take-home tentamen, daar kan Bert van Bert en Ernie nog wat van leren) met twee vakken, de verantwoordelijkheden bij Alias, het onderhouden van een sociaal leven en de voorbereidingen voor kerst. Maar zolang er dingen zijn waar je wél vrolijk van wordt maakt het allemaal niet zoveel uit, toch? Ik word wél blij van spontane feestjes, het vooruitzicht op een kerstdiner en wat ik daarvoor aan kan doen, dansen op foute kersthitjes in het hok, een ontspannen dagje doorbrengen met de rest van het bestuur… Daarnaast kan het ook echt niet erg zijn om een deel van mijn ohhh zo kostbare tijd te verspillen aan kletsen, netflixen, mokken of het googelen van nutteloze dingen zoals ‘is Bertde gele of de oranje’ (ik ontdekte laatst ook heel toevallig dat het spleetje tussen je bovenlip en je neus het ‘filtrum’ heet en dat het een nutteloos restant is van de evolutie). Helaas vind ik het persoonlijk ook erg leuk om overal te lang over na te denken en is Perfectie, met de hoofdletter P, mijn ultieme levensregel, en dat is soms lastig te combineren met een realistische of praktische levenswijze. Lekker dramatisch weer. Het punt van het verhaal is vooral dat er een soort balans moet zijn tussen alle aspecten van je leven, en dat betekent soms meer van het één en minder van het ander. Die hoofdletter P moet staan voor Prioriteiten stellen, niet voor Perfectie. Perfectie is sowieso een 21e-eeuwse illusie die de functionaliteit van een individu ondermijnt, en nu ik er zo over nadenk, geldt dat voor multitasking ook.
Comments are closed