Klaar voor de start: het 32e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden en aanwezig op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Leah schrijft haar tweede blog en vertelt over de verjaardag van Alias, de karaokeavond, de pubquiz, december en drukdrukdruk ..
Ik betrap mezelf erop dat ik bij het schrijven van mijn bestuursstukjes telkens het onderwerp ‘drukte’ aansnijd. Ook nu is dat weer het geval; er gebeurt immers zoveel! Om maar te beginnen met Alias’ officiële verjaardag afgelopen zondag. Vandaar dat maandag in het teken stond van feest: taart, Jip-en-Janneke-bubbels, vlaggetjes en natuurlijk het hok dat overstroomde van de Aliassers. Denk je nu: leuk, maar was dit het? Nou, zéker niet. Tijdens de diesweek in mei zetten we de feestelijke sfeer gewoon voort en pakken we nog veel grootser uit.
Diezelfde maandag vond de eerst activiteit van de Artcie plaats: de karaokeavond. Om voor mezelf nog onbekende redenen had ik nog nooit karaoke gezongen, waardoor ik eigenlijk niet zo goed wist wat ik kon verwachten. Maar wat was het leuk en vermakelijk om iedereen te zien performen en zelf mee te blèren, zelfs met nummers die ik in het diepst van mijn hart haat. Van Parijs tot Like a virgin en Despacito: het kwam allemaal voorbij. Ik denk dat ik niet de enige was voor wie de avond nog veel langer had mogen duren.
Ondanks het feit dat ik niet zo goed ben in pubquizen, wat deze keer ook maar weer bleek, was de academische pubquiz dinsdagavond in ’t Pandje een groot succes. Zo heb ik geleerd dat er maar één waarheid is, wat mijn filosofische brein aan het denken heeft gezet en kwam ik erachter dat Griekse mythologie mij eigenlijk super interessant lijkt. Later die avond werd de tweede Alalos van het jaar gelauncht: een hele mooie editie met leuke en interessante stukken en een toffe vormgeving!
Tja, het drukke leven van een student. De heerlijke rust die drie weken geleden tijdens de reflectieweek en het kleumweekend over mij neerstreek, is momenteel ver te zoeken. We hopsen weer door, van colleges om 9 uur ‘s ochtends (waarom zo intens vroeg?) naar vergaderingen, hokdagen, borrels, activiteiten, eigen verplichtingen, noem het maar op. Tussendoor blijft ook de deadline van studeren in het buitenland mij nog achtervolgen (help, komt er ooit een moment waarop ik leer plannen?) en komt Sinterklaas steeds dichterbij, waardoor de dichtstress langzamerhand toeneemt. Maar wat ik ook zeker niet moet vergeten is het genieten van deze fijne tijd van het jaar. De lichtjes in de stad als het al zo vroeg donker wordt, de eerste kerstmuziek die ik eigenlijk al weken schaamteloos draai en de fijne truien en sjaals die ik nu met een legitieme reden mag dragen. In het moment leven, want voor je het weet is het weer voorbij.
Comments are closed