Het 31e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden, op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Saar stelt grondige hervormingen voor in het Aliashok naar aanleiding van het hippe, younge en urban redactiebezoek.
Gisteren bracht een groepje Aliassers een bezoek aan de redactie van het online mediaplatform VICE, een activiteit die georganiseerd was door de CreaCie. Als ik de redactie en de mensen die er werken in één woord zou moeten omschrijven, dan zou dat woord zijn: HIP. Bij binnenkomst liepen we langs een ruimte die eruit zag als de woonkamer van mijn droomhuis: comfortabele leren stoelen, grote planten en een kale bakstenen muur. Hier en daar zat een groepje werknemers bij elkaar, discussiërend vanachter hun MacBooks. We kregen al snel door dat iedereen die bij VICE werkt jong, hip en knap is (of in Renées woorden: tántoe mooi).
We werden begeleid naar een ontvangstruimte met lange banken en een gigantisch flatscreen, waarop we een presentatie over het bedrijf te zien kregen, gegeven door de adjunct hoofdredacteur. Zelfs de powerpoint was hip. Tijdens de presentatie leerden we dat de gemiddelde leeftijd op de redactie tweeëntwintig jaar is, zodat de schrijvers van de content tot dezelfde doelgroep behoren als de lezers. Maar tweeëntwintig! Hoe doen ze dat? Hebben ze mensen van zestien in dienst? Wordt je ontslagen als je boven de vijfentwintig komt?
Misschien komt het door al die stagairs die ze in dienst hebben. Tijdens ons bezoek werd meerdere keren gevraagd of we geïnteresseerd waren in een stage bij VICE, en bij het afscheid werd nog een keer genoemd waar we de stagevacatures konden vinden, voor het geval we dat de eerste vijf keer niet hadden gehoord. Dus: mocht iemand interesse hebben, VICE zoekt stagairs. Kijk op nljobs.vice.com.
Maar dat was eigenlijk niet mijn reden tot het schrijven van deze blog. Hoewel de hipheid er nogal dik bovenop lag bij VICE en sommigen uit de groep daarover vielen, zag ik mezelf er stiekem wel tussen zitten, artikelen typend op mijn laptop in een kantoorruimte vol planten en polaroids. Ik denk dat ik me er wel op mijn plek zou voelen en dat ik er lekker zou kunnen werken. Misschien is het een idee om het hok – wat er nu nog uitziet als de ontplofte zolderkamer van iemands twaalfjarige zusje – een make-over te geven. Vloerbedekking eruit, houten vloer erin. De doorgezakte banken vervangen door een paar designstukken. Een werkplek met ruime houten werkbladen en hippe verlichting. En het belangrijkste: heel veel planten, en zo’n ongestuukte muur. Want Alias moet natuurlijk ook een beetje met z’n tijd meegaan.
Voor iedereen nu gaat gillen en protesteren, zal ik jullie geruststellen: er is veel te weinig tijd en geld voor zo’n verbouwing en ik weet zeker dat mijn medebestuursleden het niet met me eens zullen zijn. Dus voorlopig blijft het een rommelig maar gezellig roze hok, en daar kan ik ook mee leven.
Comments are closed