Het 31e Aliasbestuur is altijd in het hok te vinden, op borrels en activiteiten. Wat zich verder achter de schermen afspeelt, kun je lezen in de wekelijkse bestuursblog! Dwaal deze week mee met de gedachten van Renée, en koop ook een Rhino Horn.
Zohee, heb ik toch even de eer van een bestuursblog op de helft van ons bestuursjaar! Afgelopen maandag 12 maart 2018 brak de dag aan waarvan we ons allemaal bewust waren, maar die ik tegelijkertijd ook blokte in mijn gedachten. Er zal een einde komen aan dit prachtige 31-avontuur. Op dit moment loopt mijn hoofd over van wat ik zou willen delen over alles wat al geweest is en alles wat ons nog te wachten staat. Nu ben ik niet zo goed in het ordenen van gedachten, maar heb op papier daar meer tijd voor, of in elk geval voor een poging daartoe.
De afgelopen weken moest ik gedwongen doorbrengen op afstand van het kloppende hart van Alias. Ik lag gevloerd en geveld door koorts en griep in bed. Waardoor de Rhino Horn Neusdouche mij meer waard is geworden dan een neushoorn-hoorn voor de gemiddelde stroper. In die twee weken werd ik mij ook pas bewust van hoeveel zich in zo’n korte tijd afspeelt bij Alias. Ik miste de Biercantus, de dagelijkse Facebook-updates, de deadline van de maandkalender en de nieuwsbrief, had geen hokdag, geen wekelijkse BV, moest het doen zonder mijn commissies, en mijn 5 liefste gedwongen vrienden zag ik ook niet. Ik moest het doen met m’n lieve ouders, beschuitjes en natuurlijk die Rhino Horn. Toen ik vervolgens weer mee kon Skypen met de vergaderingen kon ik mijn geluk niet op. Zoals te lezen is op onze ‘quote’-kast heb ik toen even goed ‘geknuffeld via Skype’ met Goukje. Uiteindelijk kon ik de afgelopen week eindelijk weer volop meedraaien, en leuk dat het hier weer is, poeh! Waar sommige activiteiten en taken in het afgelopen jaar grotendeels routine zijn geworden, blijven daarnaast ook zoveel gebeurtenissen telkens weer uniek. Met het gevaar om nu kwee te worden; kijk ik ontzettend uit naar ons derde bestuursweekend in Bemmely Hills, maak ik vanavond ein-de-lijk weer een Alias-feestje mee (ben je nou wat je eet, of eet je nou eigenlijk wat je bent?), en vormen mijn commissies allemaal spannende plannen. Ook kon ik mijn promo-poppenkast eindelijk weer inzetten, er is niet veel zo leuk als het samenstellen van belachelijke tekstjes en plaatjes en die plaatsen namens Alias. De Nationale Studenten Enquête heb ik zo ongeveer door iedereens strot gedouwd, waarvoor oneindige dank voor het invullen daarvan!
Was dit een geordende blog? Ik denk het niet. Ik denk dat ik het nooit helemaal leer. Ik denk dat ik maar weer snel aan de slag ga met het komende halfjaar, maken we het met z’n allen net zo ‘uniek, gaaf en onvergetelijk’ als het afgelopen halfjaar. Tot gauw!
Oja, ik zou afsluiten met een Haiku. Haiku’s hebben mijn basisschooltijd een erg donkere tijd gemaakt:
Alias is leuk,
Alias is nog leuker,
Leuk is Alias.
Comments are closed