Dat bestuur 30 vaak in het hok te vinden is, vooraan staat bij activiteiten die met eten te maken hebben en ook van lekker borrelen houdt, wist je natuurlijk allang. Maar er is nog veel meer te doen! Wat er achter de schermen gebeurt, lees je in de wekelijkse bestuursblog. Deze week ontdekte Isa een nieuwe, filosofische kant van zichzelf.
Voor het eerst van mijn leven ben ik over de Afsluitdijk gereden. Het was mistig en de biertjes van de vorige avond hadden er harder ingehakt dan verwacht. Toch vond ik het een indrukwekkend idee dat je, heel plat gezegd, over water kan rijden. Hoe kundig de mens is om dit mogelijk te maken. Maar niet alleen kundig, ook creatief. Creatief dat je moet durven dromen en dat wat onmogelijk lijkt waar te maken.
Ik heb diep en lang over deze metafoor nagedacht, maar dit jaar is voor mij de Afsluitdijk. Een jaar waarin we zowel met elkaar als individueel bouwen aan een weg. Voor iedereen is deze weg anders, iedereen doet het op zijn of haar manier en tempo. We groeien samen en daarnaast alleen. Tot een bepaald punt. Het punt dat je achterom kunt kijken en ziet hoe ver je al bent. Hoe lang de weg is die je voor jezelf hebt gebouwd en afgelegd. Op dat punt ben ik nu. Voor mijn gevoel zijn we nog maar net bezig met dit jaar en toch zitten we al over de helft. Als ik nu achterom kijk zie ik mijn eigen groei, de groei van het bestuur en de groei van eenieder om mij heen. Natuurlijk zitten er altijd hobbels in de weg, maar we staan nog steeds. We zullen ook wel moeten, want we hebben nog een stuk te overbruggen.
Als ik voor mij uit kijk, zie ik de introductiecommissie die aan het opstarten is om voor het komende collegejaar en de toekomstige eerstejaars een fantastische start neer te zetten. De rest van de commissies loopt nog steeds als een trein en zal vele activiteiten organiseren. Ergens in de verte nadert de Diesweek die bol staat van feestelijkheden. Dat het nog een paar maanden duurt, betekent niet dat we er nu niet mee bezig zijn. De activiteiten zijn gepland en krijgen langzaamaan vorm en het Ksjot is geregeld voor het grote Diesfeest. Het enige wat nog mist, zijn onze opvolgers. Daar wordt op dit moment hard aan gewerkt.
Genoeg filosofisch gelul, al hoop ik dat dit de geschiedenisboeken in gaat als de Isaïsche metafoor. Laat ik mijn laatste woorden van deze week wijden aan het begrip carnaval. Een begrip dat onder de rivieren al maanden aan de (er staat een paard in de) gang is en over een aantal dagen weer plaatsvindt. Carnaval is enigszins te vergelijken met de welbekende Aliasfeestjes. Maar dan vijf dagen lang. Vijf dagen in je meest creatieve outfit bier drinken, meeblèren met de foutste carnavalshits en vooral gezamenlijke gezelligheid. De saamhorigheid die je deze dagen voelt, is een gevoel wat ik ongelooflijk mooi vind. Met vrienden, familie en dit jaar ook mijn Zeeuwse huisgenoot zal ik met trots op zondag weer voor mijn huis staan. De carnavalsoptocht komt hier namelijk langs en onze voordeur staat open voor iedereen. Dus mocht je je dit weekend vervelen, kom gerust langs om mijn carnaval te beleven!
Comments are closed