Dat bestuur 30 vaak in het hok te vinden is, vooraan staat bij activiteiten die met eten te maken hebben en ook van lekker borrelen houdt, wist je natuurlijk allang. Maar er is nog veel meer te doen! Wat er achter de schermen gebeurt, lees je in de wekelijkse bestuursblog. Afgelopen week werd Nina op twee hele verschillende manieren wakker.
Dit weekend waren we met bestuur 30 een weekendje weg. Dit keer was het de beurt aan Merijn en Pelle om het weekend te organiseren. De locatie bleef lang spannend, maar uiteindelijk zijn we afgereisd naar het hoge Noorden, naar de woonboerderij van Merijn’s ouders in Friesland. Voor mensen die rijtjeshuizen gewend zijn (zoals ik) was de boerderij echt een luxe. Een boerderij met katten (genaamd Poes en Poes), uitzicht op het weiland, een volle ontbijttafel, een piano, bed-time stories van Isa, en genoeg spelletjes om elke dag van je leven een ander spel te kunnen spelen. Daarnaast hadden Pelle en Merijn ook een quiz voorbereid. Helaas ben ik nooit heel voorzichtig geweest met vertellen hoe slecht ik ben in topografie, dus dit weekend moest ik er aan geloven. Het was alsof ik weer in de derde klas bij aardrijkskunde zat: “Schrijf maar 1 tot 10 en a tot h op je blaadje”. In het begin was het nog grappig, maar toen ik bij het continent Afrika letterlijk land noch hoofdstad kon invullen was het voor mij wel over met de pret. (En ja, ik weet dat dat kwalijk is). Om te vergeten hoeveel ik ben vergeten hebben we zaterdagavond maar de flessen open getrokken. Met als gevolg: zondag werd ik wakker in een andere wereld: brak, in Friesland.
Het contrast kon niet groter zijn met hoe ik gisterochtend wakker werd: Donald Trump is president. Rond drie uur ‘s nachts werd ik wakker en ik checkte even mijn telefoon. Trump lag voor, en ik weet nog dat ik slaapdronken dacht: there we go. Samen met Elles (die gezellig bij mij bleef slapen) keken we ‘s ochtends vol ongeloof naar de livestream van de NOS. We dachten allemaal dat het niet mogelijk was, maar het gebeurde toch. Afgelopen weekend werd ik nog wakker in het idyllische Friesland, maar sinds gister zou ik voorzichtig kunnen zeggen dat de wereld is veranderd. En niet op een goede manier.
Laten we hopen dat het mee gaat vallen.
Comments are closed