Dat bestuur 30 vaak in het hok te vinden is, vooraan staat bij activiteiten die met eten te maken hebben en ook van lekker borrelen houdt, wist je natuurlijk allang. Maar er is nog veel meer te doen! Wat er achter de schermen gebeurt, lees je in de wekelijkse bestuursblog. Commissaris Extern Isa kijkt tijdens een lange treinreis vooruit op een geweldig jaar.
Op zondagavond stap ik vol goede moed, en een bak koffie, in de trein in Helmond. Op het moment van schrijven vertrek ik na een uur vanuit Eindhoven. Reden: bakstenen op de rails. En dan niet eens mijn spoor. De koffie is ondertussen op, maar de moed niet. Er staat namelijk weer een ontzettend leuke week op mij te wachten. De eerste activiteiten worden vormgegeven door de gloednieuwe commissies, de laatste activiteit van de AIT is ook in zicht: de tutorentapas in ‘t Pandje. Op de dag dat deze blog online wordt gezet, is deze hopelijk geslaagd. Op deze zelfde dag is het nog een week tot Mix it Up! Een feest georganiseerd door een mengelmoes van verenigingen, waar ik ontzettend naar uitkijk en waar ik vele gezichten, lees: jullie, hoop te herkennen. Daarover gesproken. De afgelopen weken zijn er zoveel nieuwe gezichten voorbij gekomen. En met deze gezichten evenveel verschillende namen. Wat is het heerlijk om te zien hoe eerstejaars zich kunnen vinden in het Aliasleven, wat is het heerlijk om te zien hoe ouderejaars het Aliasleven laten zien. Ik geniet nu al volop, en we zijn nog maar net begonnen. Tenminste zo voelt het, we zitten ondertussen al over de helft van blok 1 en de eerste tentamens en deadlines zijn geweest. De Cobo’s waar Nina het over had, worden steeds minder. Net zoals de roze kleur van mijn schoenen. Een bestuursjaar, wie had dat gedacht. Ik weet nog hoe ik vorig jaar als kersverse eerstejaars opkeek tegen het bestuur. Hoe ik onder de indruk was van hun bestuurspakken. En nu, een jaar later, loop ik zelf in rok met een heus lint. Onvoorstelbaar hoe het leven kan lopen.
Ondertussen heb ik Den Bosch bereikt en weet ik dat ik halverwege ben. Ik kan niet wachten tot de activiteiten echt begonnen zijn, dat de week zo tjokvol zit dat ik geen tijd heb om te Netflixen, de hoeveelheid cafeïne die ik op een dag drink verdubbelt en ik bovenal kan genieten. Genieten met jullie en van jullie. Samen. Zo genoot ik vorige week donderdag van mijn eerste keer Pop-o-Matic in de Tivo. De volgende ochtend zat ik samen met Isabelle om half negen weer in de trein richting Drenthe om te kijken naar een kamplocatie voor volgend jaar. Na veel te weinig slaap, een indrukwekkende busrit en een boswandeling van een uur, waren we veilig aangekomen. Toen we naar huis gingen, moesten we zolang op de bus wachten dat we een plaatselijk café zijn ingedoken. Plaatselijk dan niet in de meest positieve zin van het woord. Het was zo stil dat het bijna ongemakkelijk was. Maar de eieren smaakten goed en voldaan ben ik mijn weekend ingegaan.
Nu ben ik gearriveerd in Utrecht en zit mijn treinreis er weer op. Ik ga naar huis. En hé: laten we samen genieten dit jaar!
Comments are closed