Bestuur 29 heeft naast koffie drinken, borrelen en roze koeken te eten nog veel meer te doen binnen en buiten Alias. Zij delen dit met jullie in hun tweewekelijkse bestuursblog. Harm schreef deze week een roze sprookje uit het oude Egypte.
Lang, lang geleden, in een oud Egypte hier ver vandaan, leefde eens zes wonderschone Cleopatra’s (waarvan één met enigszins lage stem en veel beenhaar, maar dat terzijde). Ze regeerden in vreugde en vrede over hun roze rijk en konden
zich geen beter volk wensen dan ze hadden! Een heel jaar gaven ze samen de grootste feesten, maakten de mooiste reizen en leerden ook nog veel van elkaar.
Om dit prachtige roze rijk te vieren besluiten de Cleopatra’s een groot feest te vieren, zoals dat jaarlijks traditie is. Wekenlang zwoegden ze om het zo mooi mogelijk te maken: er waren kledingmaaksters te hulp gevraagd voor werkelijk adembenemende kostuums. Speciaal voor deze ene avond wordt een graftombe aan de Oudenijl geregeld, waar iedereen samen kon zijn zonder dat iemand er last van hadden.
Maar de Cleopatra’s wisten ook dat hun schoonheid niet voor eeuwig zou zijn. In het diepste geheim hadden zij dan ook in de afgelopen maanden naar nieuwe, frisse opvolgers gezocht. Deze zes nieuwelingen hebben al weken naar de buitenwereld moeten zwijgen, maar onderling konden zij gelukkig nog in groepshiërogliefen communiceren. De komende maanden leren ze alle fijne kneepjes van het vak van de Cleopatra’s.
Vanavond, op het vreugdefeest, is het moment rond middernacht daar: de zes Cleopatra’s doen een stap opzij en tonen hun opvolgers aan het volk. Het is het begin van een heel roze einde voor ze. Ze leefden helaas niet heel lang en gelukkig, want in het oude Egypte werd men hoogstens begin dertig.
Comments are closed