Door Zita Veugen
Nog nooit heb ik een college van Feike Dietz gevolgd en toch staat ze bij mij al te boek als een van de beste docenten die we bij Taal- en cultuurstudies hebben. Het verbaast me dan ook niet dat ze wederom in de topvijf van de Alias’ Docentenprijs is beland. Bij menig gesprek over vakken, tutoren en hoofdrichtingsadviseurs komt Feike vroeg of laat ter sprake als positief voorbeeld.
Met uitzicht op het Domplein heeft Feike niet zomaar een mooie maar een heel indrukwekkende werkplek. Ik ben haar tweede interview van de dag, “maar zo gaat dat niet altijd hoor.” Het zou me weinig verbazen, want ze heeft veel te vertellen over de toekomst van de universiteit, studenten en doceren. Zelf heeft ze Nederlandse taal en cultuur gestudeerd aan de UU en is ze gespecialiseerd in zestiende tot achttiende-eeuwse literatuur. Als vroegmoderne letterkundige bekijkt ze boeken binnen hun historische context. Teksten waren indertijd de media en zodoende stond literatuur middenin de wereld. Alles wat we nu appen, horen op de radio of zien op televisie zou vroeger als tekst hebben bestaan. En zo’n tekst is allesbehalve passief. Zo zijn teksten die voor jonge mensen zijn geschreven vaak cruciaal geweest bij het ontwikkelen van nieuwe generaties. Ook spelen ze een actieve rol in religieuze en politieke ontwikkelingen. Uit het dagboek van David Beck blijkt bovendien wat voor belangrijke rol teksten spelen in het dagelijks leven van een zeventiende-eeuwer: heeft hij vrienden over de vloer, dan lezen ze gedichten en in een trekschuit wordt gezongen met een liedboek in de hand.
Sinds drie jaar is ze universitair docent bij de opleiding Nederlands, maar ze begon ook gelijk bij Taal- en cultuurstudies. Zoals gezegd is ze behalve docent en onderzoeker ook hoofdrichtingsadviseur en tutor. “Hoe houd je alle ballen hoog?” vroeg ik dus verwonderd. Gelukkig is ze tevreden met de combinatie van al die rollen en past zo’n breed takenpakket goed bij haar: ze vindt het inspirerend. Ze zou niet alléén maar onderzoek willen doen en ze zou het ook niet uitdagend vinden om de hele tijd hetzelfde vak te geven. Sterker nog, als ik haar vraag welk vak ze het liefste geeft, begint ze nadenkend maar noemt ze ze uiteindelijk allemaal op. Door al die cursussen ziet ze haar vakgebied telkens vanuit een andere hoek. Daarnaast zorgen ze steeds weer voor een andere wisselwerking. Zo wordt ze door het eerstejaarsvak Mediawijsheid gestimuleerd te lezen over media in modernere tijden, wat haar helpt te denken over haar eigen vakgebied, terwijl ze samen met masterstudenten juist op niveau onderzoek kan doen.
Eerstejaars wil ze vooral laten zien hoe interessant en fascinerend haar vakgebied is, en hoe interessant het academisch denken. Ze probeert studenten vaak een open onderzoeksopdracht te geven: als die zich serieus genomen voelen zijn ze veel meer betrokken bij de stof en de colleges. Ze legt daarin voortdurend relaties tussen actualiteit en historie. Voor het vak Vroegmoderne tijd liet ze studenten een filmpje maken waar zij literatuur uit de 17de en 18de eeuw moesten verbinden aan een locatie in de stad. Telkens blijkt dat studenten die in vrijheid zelf zo’n onderzoekje mogen doen veel meer tijd en energie steken in de stof dan wanneer je ze een samenvatting zou laten schrijven. Zo brengt Feike niet alleen het academisch denken op gang, maar wakkert ze ook creativiteit en nieuwsgierigheid aan. Ook bij Mediawijsheid probeert ze verse studenten te stimuleren door te vertrekken vanuit wat ze kunnen en waar ze zelf al vragen over willen stellen. Samen met hen bouwt ze dat kunnen en denken in tien weken uit – en prikkelt ze studenten onderzoek te doen.
De keus voor Feike Dietz als beste docent is evident. Feike is gepassioneerd over haar vakgebied en investeert in haar studenten en hun ontwikkeling. Ze geeft zelf aan dat ze voortdurend reflecteert op wat ze doet, hoe ze het doet en wat het oplevert. Als docent moet je jezelf af blijven vragen wat wel en wat niet werkt. Zo probeert ze in de klas een prettige sfeer te creëeren waarin iedereen iets durft te zeggen. Hopelijk heeft ook deze tekst een actieve rol in onze samenleving en stemmen jullie dinsdag 12 mei de wisselbeker naar Feike.
Comments are closed