Vergadermomentjes

Hey lieve lezers,

elke week komt de Cultuur Commissie bij elkaar om voor jullie de leukste culturele activiteiten te bedenken. Iedereen die in een commissie zit weet echter dat er ook momenten zijn waarbij er niet wordt overlegd, gediscussieerd, gebrainstormd of -in ons geval- over cultuur-gerelateerde dingen wordt gesproken. Bij ons gaat er namelijk ook wel eens wat mis. Soms moet iemand ineens onverwachts werken, een andere keer heeft niemand het enige ding opgezocht wat we hadden moeten opzoeken, en nog een andere keer is iemand zijn commissieshirt vergeten als we een groepsfoto willen maken (dat was ik). Helaas moet ik jullie dan ook teleurstellen: de beloofde commissiefoto is nog niet gemaakt. Er gebeuren echter ook veel leuke dingen tijdens onze uren samen. Zo nam Gemma laatst een heerlijke cake mee naar onze vergadering. En er worden vaak goede verhalen verteld, waardoor we dan meestal heel erg afdwalen, en waarop we dan vervolgens vaak met z’n allen heel erg hard moeten lachen om iets… Het zijn die vergader-momentjes waarbij ik besef dat ik het onwijs naar mijn zin heb in de Cultuur Commissie. Ik ben dan ook enthousiast over het feit dat er naast onze gezellige vergaderingen ook al veel goede ideeën op papier staan over nieuwe activiteiten. Ik kan jullie daar nog niet erg veel over vertellen, maar wat ik wel kan mededelen is dat er in ieder geval een smakelijk feestje in de planning staat. Ik zal in deze cultuurmuur verder terugblikken op onze Alilas activiteit, waarvan de tweede bijeenkomst alweer heeft plaatsgevonden. Ze zeggen dan ook niet voor niets dat de tijd vliegt als je het leuk hebt. Laas daarom snel verder, want hopelijk wordt jij dan net zo enthousiast over de CC als ik!

Namens de Cultuur Commissie,
Roze Groetjes van Julia

 

Alilas bijeenkomst #2: De Verwarde Cavia – Paulien Cornelisse

Maandagavond 13 maart vond onze tweede Alilas bijeenkomst plaats. De thee en koffie stond klaar, Nadia had een heerlijke worteltjestaart gebakken en Gemma had super leuke cakejes gemaakt in de vorm van een cavia. Dit allemaal omdat wij het boek “De Verwarde Cavia” van Paulien Cornelisse hadden uitgelezen (of bijna uit hadden gelezen) en we daarover zouden praten onder het genot van een hapje en een drankje. Onze bijeenkomst vond net als de vorige keer plaats in het altijd gezellige hok. Deze huiselijke, knusse setting paste goed bij onze bespreking, want we waren met een kleine (maar fijne!) groep. Gedurende de avond hadden we het over verschillende aspecten van het boek. Het eerste daarvan was het gemak waarmee iedereen het boek had weggelezen. Daardoor was het lezen gemakkelijk te combineren met het studeren of met andere activiteiten uit ons studentenbestaan. Daarna hadden we het onder andere over de personages, waarvan de hoofdpersoon een cavia was. Dit werd door menig lezer van het boek wel eens vergeten, maar we werden daar weer aan herinnerd wanneer de cavia na een regenbui haar vacht moest laten opdrogen door tegen de kachel aan te leunen. Verder werden er fragmenten naar bovengehaald over bepaalde grappige omschrijvingen uit het boek, maar het bleek soms dat niet iedereen dezelfde humor deelde als de schrijfster. Om in een notendop te vertellen wat de inhoud van het verhaal was: Cavia (een cavia) werkt op een kantoor en haar collega’s (geen cavia’s) zijn allemaal uitvergrote stereotypen waarvan wordt gezegd dat veel mensen zich aan hen ergeren op de werkvloer.

Je had bijvoorbeeld de strenge baas, de overenthousiaste collega-vriendin, de vrouw die nooit komt opdagen omdat haar hond nierstenen heeft en ga zo maar door. Kortom, alle kantoorergernissen kwamen aan bod. De conclusie was volgens de meesten dan ook dat veel mensen met een drukke kantoorbaan zich in deze situaties kunnen herkennen. Het opschrijven van die kantoorergernissen was volgens ons tevens het enige doel van het verhaal. Deze cultuurmuur heet overigens ‘boswandeling’ omdat Cavia in het verhaal heeft ontdekt dat het geven van een niet-passende titel aan een nieuwsbrief het aantal lezers doet verhogen… En oh ja, tenslotte nog de beantwoording van de hamvraag: waarom was de hoofdpersoon nou een cavia? Waarschijnlijk om het verhaal, dat weinig diepgang of ontwikkeling, maar veel ergernissen bevat, wat humor bij te brengen. Veel over het boek viel er verder niet te vertellen en dus viel er hierna een stilte, totdat iemand zei: “wie wil er nog een stukje worteltjestaart?”. En dus hadden we het daarna nog lang over allerlei andere dingen die minstens zo leuk zijn als cavia’s die een goulashrestaurant willen beginnen.

 

En, wat vind jij?

Klinkt onze Alilasbijeenkomst jou ook zo gezellig in de oren? Lijkt het jou leuk om de volgende keer ook met ons een boek te lezen, en ben je nu verdrietig omdat je er niet bij was? Niet getreurd, hoogstwaarschijnlijk komt er een derde bijeenkomst! Wij hebben al allerlei nieuwe ideeën en verzoekjes binnengekregen om de activiteit de volgende keer nóg leuker te maken, maar misschien heb jij wel de gouden tip voor de perfecte boekbespreking samen. Heb jij die gouden tip en zou je die graag met ons willen delen? Plaats dan op deze cultuurmuur een reactie of plak een briefje op de echte cultuurmuur die in het hok te vinden is. Bovendien kun je die cultuurmuur ook bekijken voor andere culturele uitjes die te doen zijn in de omgeving van Utrecht.
Hopelijk lees jij de volgende keer mee met de CC!

Categories:

Comments are closed

0
    0
    Winkelmandje
    Winkelwagen is leegTerug naar webshop